ਜਿਓਣ ਜੋਗਾ ਜੋਗੀ ਜੱਗੋਂ ਤੇਹਰਵਾਂ-

ਦੁੱਖ ਤੋੜ ਗਿਆ ਜੋ ਪਾਪਣ ਦੇ
ਇੱਕ ਜੋਗੀ ਖੱਟ ਗਿਆ ਪੁੰਨ ਕੁੜੀਓ
ਪੈਂਡੇ ਅੱਖੀਆਂ ਹਿਰਦੇ ਝਾਕ ਗਿਆ
ਜੇਠ ਦੁਪੈਹਰੇ ਹੋ ਗੀ ਸੁੰਨ ਕੁੜੀਓ
ਜੋ ਨਿੱਬੜਨਾ ਸੀ ਝੱਖੜਾਂ ਤੋਂ
ਓਹ ਹਵਾ ਦਾ ਬੁੱਲਾ ਸਾਰ ਗਿਆ
ਖਿੰਡ ਗੀ ਡੇਹਕ ਦੇਆਂ ਫੁੱਲਾਂ ਜਈ
ਓਹ ਚੋਲੇ ਦੀ ਝੱਲ ਮਾਰ ਗਿਆ
ਡੌਲੇ ਤਵੀਤ ਦੁਆਲੇ ਧੌਣ ਮਾਲਾ
ਪਾਈ ਖੈਰ ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਕਮਲੀ ਨੇ
ਮੈਂ ਪੱਟਤੀ ਕੰਨ ਦੀਆਂ ਮੁੰਦਰਾਂ ਨੇ
ਮੈਂ ਲੁੱਟ ਲਈ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਵੰਝਲੀ ਨੇ
ਪਹਿਲੀ ਦਿੱਖ ਦਰਵੇਸ਼ ਜਾਪੇ ਨਾ
ਲੱਗੇ ਸਿੱਧ ਨਾ ਜਿਹੜਾ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ
ਚਿਹਰਾ ਸੁਰਖ ਦਾਹੜੀ ਸ਼ਾਹ ਕਾਲੀ
ਪੈਰ ਗੋਰੇ ਜੱਟੀ ਦੀਆਂ ਗੱृਲਾਂ ਤੋਂ
ਜਾਮ-ਏ-ਇਸ਼ਕ ਹਲਕੋਂ ਪਾਰ ਹੋਇਆ
ਹੋਈ ਨਸ਼ੇ ਚ ਫਿਰਾਂ ਟੁੰਨ ਕੁੜੀਓ
ਦੁੱਖ ਤੋੜ ਗਿਆ ਜੋ ਪਾਪਣ ਦੇ
ਇੱਕ ਜੋਗੀ ਖੱਟ ਗਿਆ ਪੁੰਨ ਕੁੜੀਓ