ਸਾਡਾ ਪੁਰਾਣਾ ਘਰ

ਬਾਂਦਰ ਕਿੱਲਾ, ਗੁੱਲੀ ਡੰਡਾ, ਚੋਰ ਤੇ ਸਿਪਾਈ
ਊਚ ਨੀਚ, ਰੰਗ ਬੋਲ ਕਿਤੇ ਫਿਲਮੀ ਲੜਾਈ
ਪੁੱਛ ਕੇ ਜਵਾਨੀ ਨੂੰ ਉਹ ਕਿੱਥੇ ਗਈਆਂ ਖੇਡਾਂ
ਲੱਗੇ ਮੇਰਾ ਬਚਪਨ ਮੈਨੂੰ ਕਰੀ ਜਾਏ ਝਹੇਡਾਂ*
ਅੱਜ ਬੈਠੇ ਬੈਠੇ ਦੇ ਪੁਰਾਣਾ ਘਰ ਚੇਤੇ ਆ ਗਿਆ
ਕਿਤੇ ਡਿੱਗ ਕੇ ਕੰਧੋਲੀ* ਤੋਂ ਗਿਲਾਸ ਚਿੱਬਾ ਹੋ ਗਿਆ
ਕਿਤੇ ਵੇਹੜੇ ਵਾਲੀ ਤਾਰ* ਚ ਕਰੰਟ ਆ ਗਿਆ

ਪੱਠੇ* ਵੱਢ ਖੇਤੋਂ ਸੈਂਕਲ ਤੇ ਲੱਦ ਕੇ ਲਿਆਉਣੇ

ਹੋ ਟੋਕੇ* ਉੱਤੇ ਆਪ ਰੁੱਗ* ਸੀਰੀ ਤੋਂ ਲਵਾਉਣੇ

ਟਾਂਡਾ* ਕਾਣਾ ਕੋਈ ਚਰੀ ਦਾ ਝੁੱਗੇ ਤਾਂਈਂ ਰੰਗ ਗਿਆ

ਭਰ ਦਾਣਿਆਂ ਦਾ ਬਾਟਾ ਛੋਟਾ ਗੇਟ ਵੱਲ ਭੱਜਾ

ਕੁਲਫੀਆਂ ਵਾਲਾ ਭਾਂਪੂ ਮਾਰ ਗਲੀ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘ ਗਿਆ

ਦਾਲ ਹਾਰੇ ਵਾਲੀ ਨਾਲੇ ਦੁੱਧ ਤੌੜੀ ਵਾਲਾ

ਬੇਬੇ ਦਾ ਉਹ ਚਰਖਾ ਪਹਾੜੀ ਕਿੱਕਰ ਵਾਲਾ

ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਟਾਣ* ਉੱਤੇ ਮਰਤਬਾਨ* ਰੱਖੀ

ਭਰੇ ਗੰਢੀਆਂ ਦੇ ਟੋਕਰੇ  ਪਏ ਪੜਛੱਤੀ* ਉੱਤੇ

ਕਣਕ ਵਾਲੇ ਢੋਲ ਨਾਲ ਪੁੜਾਂ ਵਾਲੀ ਚੱਕੀ

ਪਹਿਲੇ ਦਿਨੋਂ ਪਿੰਡਾਂ ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਘਤਿੱਤੀ*

ਗੰਨਾ ਖਿਚੇ ਬਿਣਾਂ ਟਰਾਲੀ ਕੋਈ ਜਾਣ ਨੀ ਸੀ ਦਿੱਤੀ

ਲੈ ਕੇ ਨੋਟ ਪੰਜਾਂ ਦਾ ਵਿਸਾਖੀ ਦੇਖਦੇ ਰਹੇ ਆਂ

ਕਈ ਲੁੱਟ ਕੇ ਗਹੀਰੇ* ਲੋਹੜੀ ਸੇਕਦੇ ਰਹੇ ਆਂ

ਮੋਟਰ ਵਾਲੀ ਕੋਠੀ ਤੇ ਕਲੀ ਨਾਲ ਹੈਪੀ ਦਿਵਾਲੀ ਲਿਖਿਆ

ਫੱਟੀ ਪੋਚ, ਕਲਮ ਘੜ, ਦਵਾਤ ਚ ਸ਼ਿਆਹੀ ਘੋਲੀ

ਫੇਰ ਕਿਤੇ ਜਾ ਕੇ ਅਸੀਂ ਊੜਾ ਆੜਾ ਸਿੱਖਿਆ

ਸ਼ਹਿਰੀਆਂ ਲਈ ਮਤਲਬ

*ਝਹੇਡਾਂ-ਵਿਅੰਗ, ਮਖੌਲ       *ਕੰਧੋਲੀ- ਰਸੋਈ ਨੂੰ ਬਾਕੀ ਘਰ ਤੋਂ ਵੱਖ ਕਰਦੀ ਦੀਵਾਰਨੁਮਾ ਨਿੱਕੀ ਕੰਧ

*ਚਿੱਬਾ-ਵਿੰਗਾ                     *ਤਾਰ-ਕੱਪੜੇ ਸੁੱਕਣੇ ਪਾਉਣ ਵਾਲੀ ਤਾਰ

*ਪੱਠੇ-ਚਾਰਾ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ         *ਟੋਕਾ-ਕੁਤਰੇ ਵਾਲੀ ਮਸ਼ੀਨ

*ਰੁੱਗ- ਭਰੀਆਂ, ਜੋ ਕਿ ਟੋਕੇ ਨੂੰ ਫੀਡ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਆ

*ਕਾਣਾ ਟਾਂਡਾ- ਮੱਕੀ ਜਾਂ ਚਰੀ ਦਾ ਕੋਈ ਪੌਦਾ ਖਰਾਬ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਲਾਲ ਰੰਗ ਦਾ ਜੂਸ ਤਰਾਂ ਪਾਣੀ ਛੱਡਦਾ

*ਟਾਣ-ਲੱਕੜ ਦੀ ਸ਼ੈਲਫ                       *ਮਰਤਬਾਨ- ਚੀਨੀ ਦਾ ਭਾਂਡਾ ਅਚਾਰ ਪਾਉਣ ਲਈ

*ਪੜਛੱਤੀ- ਵਰਾਂਡ ਚ ਇੱਕ ਸ਼ਤੀਰ ਰੱਖ ਕੇ ਉਪਰ ਫੱਟੇ ਲਾ ਕੇ ਸਮਾਨ ਰੱਖਣ ਲਈ ਬਾਣਾਈ ਜਗਹ, ਜਿਸਨੂੰ ਕਿ ਅੱਗੋਂ ਬੋਰੀਆਂ ਨਾਲ ਢਕ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ

*ਘਤਿੱਤੀ- ਵੈਹਬਤੀ, ਇੱਲਤੀ

*ਗਹੀਰਾ- ਪਾਥੀਆਂ ਸਟੋਰ ਕਰਨ ਲਈ ਕੋਨੀਕਲ ਸ਼ਕਲ

Published in: on ਫਰਵਰੀ 10, 2010 at 8:40 ਪੂਃ ਦੁਃ  Comments (4)  

ਪਤੰਗ

ਚੜਦੇ ਸੀ ਕੋਠੇ ਅਸੀਂ ਪਤੰਗ ਦੇ ਬਹਾਨੇ
ਵੇਖ ਕੇ ਵੀ ਅਣਡਿੱਠਾ ਰਹੀ ਕਰਦੀ ਰਕਾਨੇ
ਇੱਕ ਨਾ ਮੰਨੀ ਤੂੰ ਕਿਸੇ ਪੇਂਡੂ ਭੌਰ ਦੀ
ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਵਲੈਤ ਦਾ ਖਿਆਲ ਛੜਦੇ
ਹੁਣ ਰੋਈ ਜਾਵੇਂ ਏਥੇ ਨੀ ਪਤੰਗ ਚੜਦੇ
ਅੱਜ ਪੌਣ ਵਗੇ ਰੱਬਾ ਉਹਦੇ ਘਰ ਵੱਲ ਦੀ
ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਫਿਕਰ ਸੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏਹੋ ਗੱਲ ਦੀ
ਨਾ ਉਹ ਹਵਾਵਾਂ ਨਾ ਉਹ ਵੇਹੜੇ
ਨਾ ਉਹ ਵੇਹੜੇ ਵਾਲੀ ਨਿੰਮ ਜਿੱਥੇ ਗੁੱਡਾ ਅੜ ਜੇ
ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਵਲੈਤ ਦਾ ਖਿਆਲ ਛੜਦੇ….
ਇੱਕ ਮੋਮੀ ਜਾਮ ਦਾ ਲਿਫਾਫਾ ਤੇਰੇ ਘਰੋਂ ਉੱਡ ਆਇਆ
ਕੱਟੀ ਕਾਟ ਤੀਲਾਂ ਸੂਲਾਂ ਲਾ ਪਤੰਗ ਮੈਂ ਬਣਾਇਆ
ਉੱਤੇ ਲਿਖ ਤੇਰਾ ਨਾਂ ਅਸਮਾਨੀ ਚਾੜਤਾ
ਡੋਰ ਚੁੰਮ ਕੇ ਤੇਨੂੰ ਸੀ ਸਲਾਮ ਕਰਦੇ
ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਵਲੈਤ ਦਾ ਖਿਆਲ ਛੜਦੇ….
ਤੁਸੀਂ ਵੱਡੀਆਂ ਪੜਾਈਆਂ ਪੜ ਵੱਡੇ ਲੋਕ ਹੋ ਗਏ
ਥੋਡਾ ਮੁੱਲ ਕੋਈ ਨਾ ਅਸੀਂ ਭਾਅ ਥੋਕ ਹੋ ਗਏ
ਉਹ ਸਕੂਲ ਦੇ ਦਰਖਤਾਂ ਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਨੇ ਨਾਂ
ਕੱਚੀ ਪਹਿਲੀ ਤੋਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਜਿੱਥੇ ਰਹੇ ਪੜਦੇ
ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਵਲੈਤ ਦਾ ਖਿਆਲ ਛੜਦੇ….
ਹੁਣ ਰੋਈ ਜਾਵੇਂ ਏਥੇ ਨੀ ਪਤੰਗ ਚੜਦੇ

ਚੜਦੇ ਸੀ ਕੋਠੇ ਅਸੀਂ ਪਤੰਗ ਦੇ ਬਹਾਨੇ

ਵੇਖ ਕੇ ਵੀ ਅਣਡਿੱਠਾ ਰਹੀ ਕਰਦੀ ਰਕਾਨੇ

ਇੱਕ ਨਾ ਮੰਨੀ ਤੂੰ ਕਿਸੇ ਪੇਂਡੂ ਭੌਰ ਦੀ

ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਵਲੈਤ ਦਾ ਖਿਆਲ ਛੜਦੇ

ਹੁਣ ਰੋਈ ਜਾਵੇਂ ਏਥੇ ਨੀ ਪਤੰਗ ਚੜਦੇ

ਅੱਜ ਪੌਣ ਵਗੇ ਰੱਬਾ ਉਹਦੇ ਘਰ ਵੱਲ ਦੀ

ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਫਿਕਰ ਸੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏਹੋ ਗੱਲ ਦੀ

ਨਾ ਉਹ ਹਵਾਵਾਂ ਨਾ ਉਹ ਵੇਹੜੇ

ਨਾ ਉਹ ਵੇਹੜੇ ਵਾਲੀ ਨਿੰਮ ਜਿੱਥੇ ਗੁੱਡਾ ਅੜ ਜੇ

ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਵਲੈਤ ਦਾ ਖਿਆਲ ਛੜਦੇ….

ਇੱਕ ਮੋਮੀ ਜਾਮ ਦਾ ਲਿਫਾਫਾ ਤੇਰੇ ਘਰੋਂ ਉੱਡ ਆਇਆ

ਕੱਟੀ ਕਾਟ ਤੀਲਾਂ ਸੂਲਾਂ ਲਾ ਪਤੰਗ ਮੈਂ ਬਣਾਇਆ

ਉੱਤੇ ਲਿਖ ਤੇਰਾ ਨਾਂ ਅਸਮਾਨੀ ਚਾੜਤਾ

ਡੋਰ ਚੁੰਮ ਕੇ ਤੇਨੂੰ ਸੀ ਸਲਾਮ ਕਰਦੇ

ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਵਲੈਤ ਦਾ ਖਿਆਲ ਛੜਦੇ….

ਤੁਸੀਂ ਵੱਡੀਆਂ ਪੜਾਈਆਂ ਪੜ ਵੱਡੇ ਲੋਕ ਹੋ ਗਏ

ਥੋਡਾ ਮੁੱਲ ਕੋਈ ਨਾ ਅਸੀਂ ਭਾਅ ਥੋਕ ਹੋ ਗਏ

ਉਹ ਸਕੂਲ ਦੇ ਦਰਖਤਾਂ ਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਨੇ ਨਾਂ

ਕੱਚੀ ਪਹਿਲੀ ਤੋਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਜਿੱਥੇ ਰਹੇ ਪੜਦੇ

ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਵਲੈਤ ਦਾ ਖਿਆਲ ਛੜਦੇ….

ਹੁਣ ਰੋਈ ਜਾਵੇਂ ਏਥੇ ਨੀ ਪਤੰਗ ਚੜਦੇ

Published in: on ਸਤੰਬਰ 18, 2009 at 7:00 ਪੂਃ ਦੁਃ  Comments (9)  

ਹੋਗੀ ਜੀਹਦਾ ਡਰ ਸੀ..

ਇਹ ਸੱਪਣੀ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੋ ਮੂੰਹ ਵਾਲੀਆਂ
ਬਾਰਾਂ ਬੋਰ ਦੀ ਬੰਦੂਕ ਦੀਆਂ ਦੋ ਨਾਲੀਆਂ
ਇਹਨਾਂ ਅੱਗੇ ਜੋਰ ਚਲਦਾ ਨੀ ਮਾਰੂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦਾ
ਨੈਣ ਸਮਝਾਏ ਨਾ ਤੂੰ ਹੋਗੀ ਜੀਹਦਾ ਡਰ ਸੀ
ਜੜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪੱਟ ਦਿੱਤਾ ਪੁੱਤ ਸਰਦਾਰਾਂ ਦਾ

ਟੇਢੀ ਤੱਕਣੀ ਦੇ ਬਰਛੇ ਉਹ ਛੱਡੀ ਜਾਂਦੇ ਆ
ਕਸਰ ਸੁਰਮੇ ਦੇ ਨੇਜ਼ੇ ਰਹਿੰਦੀ ਕੱਢੀ ਜਾਂਦੇ ਆ
ਤਿੱਖੇ ਨੱਕ ਤੇ ਮਜਾਜ ਮੁੱਖ ਮੋੜੇ ਤਲਾਵਾਰਾਂ ਦਾ
ਨੈਣ ਸਮਝਾਏ ਨਾ ਤੂੰ ਹੋਗੀ ਜੀਹਦਾ ਡਰ ਸੀ….

ਪਰਾਂਦਾ ਤੇਰਾ ਗੁੱਤ ਤੇ ਕਚੈਹਰੀ ਲਾਕੇ ਬਹਿ ਗਿਆ
ਸਰਪੰਚੀ ਗੋਰੇ ਮੁਖੜੇ ਦੀ ਕੋਕਾ ਤੇਰਾ ਲੈ ਗਿਆ
ਪੰਜ ਦਾਣਾ ਮਾਰੇ ਬੜਕਾਂ ਜਿਉਂ ਕਾਕਾ ਜੈਲਦਾਰਾਂ ਦਾ
ਨੈਣ ਸਮਝਾਏ ਨਾ ਤੂੰ ਹੋਗੀ ਜੀਹਦਾ ਡਰ ਸੀ….

ਤਿੱਖੜ ਦੁਪੈਹਰੇ ਅੱਜ ਨਾਕਾ ਠੋਕਿਆ
ਤੀਂਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਮੁੜਦੀ ਨੇ ਮੇਰਾ ਰਾਹ ਰੋਕਿਆ
ਹੁਸਨ ਪੁਲਸ ਰੋਹਬ ਭੈੜਾ ਥਣੇਦਾਰਾਂ ਦਾ
ਨੈਣ ਸਮਝਾਏ ਨਾ ਤੂੰ ਹੋਗੀ ਜੀਹਦਾ ਡਰ ਸੀ
ਜੜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪੱਟ ਦਿੱਤਾ ਪੁੱਤ ਸਰਦਾਰਾਂ ਦਾ

Published in: on ਮਈ 19, 2009 at 7:21 ਪੂਃ ਦੁਃ  Comments (1)  

ਅੱਜ ਫੇਰ ਉਸ ਰਾਤ ਵਾਂਗੂੰ………….

ਨਿਚੋੜ ਕੇ ਚੁੰਨੀ ਫੇਰ ਉਸਨੇ ਵਾਲ ਝਟਕਾਏ ਸੀ
ਕਾਲੇ ਬੱਦਲ ਉਸਦੇ ਪਿੰਡ ਜਿਉਂ ਜੰਨ ਚ ਆਏ ਸੀ
ਓਹੀ ਘਟਾਵਾਂ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਵਿੜਕਾਂ ਲੈ ਰਹੀਆਂ
ਅੱਜ ਫੇਰ ਉਸ ਰਾਤ ਵਾਂਗੂੰ ਕਣੀਆਂ ਪੈ ਰਹੀਆਂ

ਇੱਕ ਉਹ ਚਮਕ ਰਹੀ ਸੀ, ਜੁਗਨੂੰ ਜਿਉਂ ਵਿੱਚ ਸਬਾृਤ ਦੇ
ਦੂਜੀ ਬਿਜਲੀ ਲਿਸ਼ਕੇ, ਕਾਲੇ ਬੱਦਲ ਵਿੱਚ ਕਾਲੀ ਰਾਤ ਦੇ
ਤੇਸੇ ਵਾਂਗੂੰ ਸੀਤ ਹਵਾਵਾਂ ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਖਹਿ ਰਹੀਆਂ
ਅੱਜ ਫੇਰ ਉਸ ਰਾਤ ਵਾਂਗੂੰ………….

ਬੱਦਲ ਗਰਜਣ ਤੇ ਸਾਹ ਉਹਨੂੰ ਰੁਕ ਕੇ ਆਉਂਦਾ ਸੀ
ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਦੀ ਛੱਤ, ਤੇ ਵਾਲਾਂ ਦੇ ਕੁੰਡਲਾਂ ਚੋਂ ਪਾਣੀ ਚੋਂਦਾ ਸੀ
ਪਰਨਾਲਿਆਂ ਦੀ ਅੌਕਾਤ ਦੇਖਣੀ,ਕੱਚੀਆਂ ਛੱਤਾਂ ਕਹਿ ਰਹੀਆਂ
ਅੱਜ ਫੇਰ ਉਸ ਰਾਤ ਵਾਂਗੂੰ………….

ਕਿਸੇ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਲੱਗੀ,ਬਠਿੰਡੇ ਜਾਂ ਬਰਨਾਲੇ ਦੀ
ਘੁੱਟਵੀਂ ਜੀਨ ਤੰਗ ਝੱਗੀ,ਕੰਜ ਜਿਉਂ ਕੌਡੀਆਂ ਵਾਲੇ ਦੀ
ਮੋੜੀਆਂ ਮੇਰੇ ਪਜਾਮੇ ਦੀਆਂ ਮੂਹਰੀਆਂ,ਮੈਨੂੰ ਪੇਂਡੂ ਕਹਿ ਰਹੀਆਂ
ਅੱਜ ਫੇਰ ਉਸ ਰਾਤ ਵਾਂਗੂੰ………….

ਸੂਟ ਬੂਟ ਨੇ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਕਾਰ ਚ ਬਿਠਾ ਲਈ
ਲਾਹ ਕੇ ਸਟੈਂਡ ‘ਹੀਰੋ ਜੈੱਟ’ ਦੀ ਮੈਂ ਵੀ ਚੈਣ ਚੜਾ ਲਈ
ਪਸ਼ੂ ਵੇਹਲੜਾ ਅੰਦਰ ਕਰਦੇ,ਘਰਦੀਆਂ ਬੁੜੀਆਂ ਕਹਿ ਰਹੀਆਂ
ਅੱਜ ਫੇਰ ਉਸ ਰਾਤ ਵਾਂਗੂੰ ਕਣੀਆਂ ਪੈ ਰਹੀਆਂ

Published in: on ਮਈ 4, 2009 at 6:48 ਪੂਃ ਦੁਃ  Comments (3)  

ਇਸ਼ਕ ਮਜ਼ਾਜੀ

ਅਸਲੋਂ ਹੀ ਸੁੱਚੀ ਤੇ ਸੱਚੀ ਸਾਡੀ ਯਾਰੀ
ਪਲ ਵਿੱਚ ਤੇਰੇ ਲਈ ਬਨੌਟੀ ਹੋ ਗਈ
ਕਿਸੇ ਮਣਕਾ ਕਰਾ ਛੱਲਾ ਚੀਚੀ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ
ਗਾਨੀ ਅੱਜ ਫੇਰ ਤੇਰੀ ਛੋਟੀ ਹੋ ਗਈ

ਵੇਚ ਕੇ ਨੀ ਹਾृੜੀ ਨਵੀਂ ਪੱਗ ਮੈਂ ਲਿਆਂਦੀ
ਓਸ ਰੰਗ ਦੀ ਨਾ ਗੁੱਤ ਕਦੇ ਗੁੰਦੀ ਤੂੰ ਪਰਾਂਦੀ
ਹੁਨ ਨਿੱਤ ਨਵੇਂ ਰੰਗ ਦੀ ਚੁੰਨੀ ਤੂੰ ਰੰਗਾਵੇਂ
ਤੇਰੇ ਸਦਕੇ ਲਲਾਰੀ ਦੀ ਵੀ ਰੋਟੀ ਹੋ ਗਈ
ਕਿਸੇ ਮਣਕਾ ਕਰਾ ਛੱਲਾ ਚੀਚੀ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ
ਗਾਨੀ ਅੱਜ ਫੇਰ ਤੇਰੀ ਛੋਟੀ ਹੋ ਗਈ

ਕਿਸੇ ਪृੜੇ ਲੇਖੇ ਕੋਲੋਂ ਅਸੀਂ ਖਤ ਜਾ ਲਿਖਾਇਆ
ਟੂਸ਼ਨ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਨੂੰ ਫੜਾਇਆ
ਸਫਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਿਹੜੀ ਹੁਣ ਖਤਾਂ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲੇ
ਐਮ ਬੀ ਡੀ ਅੰਗਰੇਜੀ  ਗੈਡ  ਮੋਟੀ ਹੋ ਗਈ
ਕਿਸੇ ਮਣਕਾ ਕਰਾ ਛੱਲਾ ਚੀਚੀ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ
ਗਾਨੀ ਅੱਜ ਫੇਰ ਤੇਰੀ ਛੋਟੀ ਹੋ ਗਈ

ਵੱਡੇ ਜ਼ੇਰੇ ਵਾਲੀਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ਤੋੜ ਕੇ ਨਿਬਾਉਣਾ
ਖਰੇ ਸਿਓਣੇ ਜਿਹਾ ਸੱਚਾ ਇਸ਼ਕ ਕਮਾਉਣਾ
ਤੂੰ ਕਿਸੇ ਭਲ ਪਿੱਛੇ ਲਾਈ ਤਾਂ ਹੀਂ ਖੋਟੀ ਹੋ ਗਈ
ਕਿਸੇ ਮਣਕਾ ਕਰਾ ਛੱਲਾ ਚੀਚੀ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ
ਗਾਨੀ ਅੱਜ ਫੇਰ ਤੇਰੀ ਛੋਟੀ ਹੋ ਗਈ
ਗਾਨੀ ਅੱਜ ਫੇਰ ਤੇਰੀ ਛੋਟੀ ਹੋ ਗਈ

Published in: on ਅਪ੍ਰੈਲ 15, 2009 at 10:03 ਪੂਃ ਦੁਃ  Comments (1)  

ਸੰਦੂਕ ਬਣ ਜਾਂ..

ਰਜਾਈ ਵਿੱਚ ਪਈ ਨੂੰ ਆਵੇ ਮੇਰਾ ਸੁਪਨਾ
ਓਹੀ ਸੁਪਨੇ ਦੀ ਨੀਂਦ ਘੂਕ ਬਣ ਜਾਂ
ਖੇਸ ਕੰਬਲਾਂ ਦੇ ਵਾੰਗੂ ਸਾਂਭ ਲਵਾਂ ਦੁੱਖ ਉਹਦੇ
ਦਾਜ ਵਾਲਾ ਟਾਹਲੀ ਦਾ ਸੰਦੂਕ ਬਣ ਜਾਂ

ਸੀ ਵੀ ਨਾ ਆਖਾਂ ਗੁੱਸਾ ਜਰਾਂ ਹੱਸ ਕੇ
ਉਹ ਨਗੰਦੀ ਜਏ ਗਦੈਲੇ ਮੈਂ ਕਪਾਹ ਬਣ ਜਾਂ
ਸ਼ੁਰੂ ਉਹਦੇ ਤੋਂ ਹੋਕੇ ਉਹਦੇ ਤੇ ਹੀ ਮੁੱਕ ਜਾਂ
ਪਿੰਡ ਵਾਲੀ ਫਿਰਨੀ ਦਾ ਰਾਹ ਬਣ ਜਾਂ

ਲਵੇ ਕੱਚੀ ਅੰਗੜਾਈ ਕੋਈ ਨਾੜ ਚृੜ ਜੇ
ਜਿਹੜੀ ਮਿੱਠੀ ਜੇਈ ਹੁੰਦੀ ਆ ਉਹੋ ਚੀਸ ਬਣ ਜਾਂ
ਲੰਮੀ ਹਰ ਆਸ਼ਿਕ ਦੀ ਉਹਨੂੰ ਲੱਗ ਜੇ ਉਮਰ
ਦਿੱਤੀ ਹੋਈ ਬਜੁਰਗਾਂ ਦੀ ਅਸੀਸ ਬਣ ਜਾਂ

ਮੈਂ ਵਿੱਚ ਉਹ, ਤੇ ਉਹ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਹੋਜੇ
ਜੰਮੇ ਉਹ ਨੈਣੇਵਾਲ, ਮੈਂ ਮਸ਼ੂਕ ਬਨ ਜਾਂ
ਖੇਸ ਕੰਬਲਾਂ ਦੇ ਵਾੰਗੂ ਸਾਂਭ ਲਵਾਂ ਦੁੱਖ ਉਹਦੇ
ਦਾਜ ਵਾਲਾ ਟਾਹਲੀ ਦਾ ਸੰਦੂਕ ਬਣ ਜਾਂ.

Published in: on ਫਰਵਰੀ 3, 2009 at 7:13 ਪੂਃ ਦੁਃ  Comments (1)  

ਦੇਸੀ ਮੇਮ-

ਕਾਲੀ ਬੋਲੀ ਨੇृਰੀ ਬਣ
ਅੰਬਰੀਂ ਚृੜੀ…
ਠੰਡੇ ਮੁਲਕਾਂ ਤੋਂ ਆਕੇ ਇੱਕ
ਪਿੰਡ ਚ ਵੜੀ….
ਰੂੜੀ ਕੋਲੋਂ ਲੰਗ ਗਈ
ਨੱਕ ਢਕ ਕੇ
ਚृੜੀ ਸੀ ਜਹਾਜੇ ਗੋਹਾ
ਜਿੱਥੋਂ ਪੱਥਕੇ
ਪੇਂਡੂ ਕਹਿੰਦੀ ਅਨਪृੜ
ਵੱਧ ਲਿਖੀ ਪृੜੀ
ਠੰਡੇ ਮੁਲਕਾਂ ਤੋਂ ਆਕੇ ਇੱਕ
ਪਿੰਡ ਚ ਵੜੀ….
ਪਾ ਲਈ ਪੈਂਟ ਜੀਨ ਦੀ
ਉੱਤੋਂ ਇੰਝ ਕਸਿਆ
ਜਿਵੇਂ ਹੁੰਦਾ ਏ ਤੰਦੂਰ ਚ ਕੋਈ
ਕੁੱਤਾ ਫਸਿਆ
ਕਰੀ ਟਿੱਚਰ ਮਰਾਸੀ
ਸੱਥ ਵਿੱਚ ਪੈ ਗੀ ਹਾਸੀ
ਕਹਿੰਦਾ
ਜਚਦੀ ਬੜੀ
ਠੰਡੇ ਮੁਲਕਾਂ ਤੋਂ ਆਕੇ ਇੱਕ
ਪਿੰਡ ਚ ਵੜੀ….
ਉੱਚੀ ਅੱਡੀ ਪਾ ਕੇ ਤੁਰੇ
ਦੂਰੋਂ ਇੰਝ ਲਗਦਾ
ਸੂਲਾਂ ਉੱਤੇ ਜਿਵੇਂ ਕੁੱਕੜ
ਨਰੋਆ ਭੱਜਦਾ
ਮੇਲੇ ਜਾਣਾ ਏ ਛਪਾਰ
ਤੀਹੋ ਕਾਲ ਹੋਵੇ ਕਾਰ
ਨਾ ਟਰਾਲੀ ਤੇ ਚृੜੀ
ਠੰਡੇ ਮੁਲਕਾਂ ਤੋਂ ਆਕੇ ਇੱਕ
ਪਿੰਡ ਚ ਵੜੀ….
ਕਾਲੀ ਬੋਲੀ ਨੇृਰੀ ਬਣ
ਅੰਬਰੀਂ ਚृੜੀ…
ਕਾਲੀ ਬੋਲੀ ਨੇृਰੀ ਬਣ
ਅੰਬਰੀਂ ਚृੜੀ………

Published in: on ਦਸੰਬਰ 31, 2008 at 11:42 ਪੂਃ ਦੁਃ  Comments (1)