ਅਸੀਂ ਤੱਪੜ (ਬੋਰੀ) ਮਾਰਕਾ ਦੇ ਪੜੇ ਹੋਏ
ਕਲਮਾਂ ਘੜਦੇ ਦਵਾਤਾਂ ਚ ਸ਼ੀਆਹੀਆਂ ਘੋਲਦੇ
ਫੱਟੀਆਂ ਤੇ ਗਾਚੀ ਲਾਉਂਦੇ ਮੂੰਹ ਸਿਰ ਲਬੇੜ
ਕਾਬਿਲ ਹੋ ਗੇ ਮਿੰਨੀ ਤੇ ਚੜ ਕੇ ਕਾਲਜ ਚ ਪਹੁੰਚਣ ਦੇ
ਪਸ਼ੂ ਡੰਗਰ ਦਾ ਕੋਰਸ ਵੀ ਨਾਲ ਨਾਲ ਚੱਲਦਾ ਹੈ
ਪੱਠੇ ਵੱਢ ਕੇ ਲਿਆਓ ਸੰਨੀ ਰਲਾਓ
ਹਾਂ ਵੀ ਪਾੜਿਆ ਕਿੱਧਰ ਚੱਲਿਆਂ ਬੋਦੀਆਂ ਚੋਪੜੀ
ਇਹ ਚੱਲਿਆ ਮਤਰਗਸਤੀ ਕਰਨ ਸ਼ਹਿਰ
ਜਾ ਕੇ ਨੱਕੇ ਵੱਢ ਫੇਰ ਕੀ ਜੱਜ ਲੱਗ ਜੇਂਗਾ
ਅਸੀਂ ਹੌਂਸਲਾ ਨੀ ਹਾਰੇ,
ਮੈਂ, ਪੰਜਾਬੀ ਟਰਿਬੀਊਨ, ਜਲੰਧਰ ਦੂਰਦਰਸ਼ਨ, ਤੇ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ
ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਚਾਰੇ,
ਫੁੱਲ ਬੂਟੀਆਂ ਵਾਲੇ ਝੋਲੇ ਚ ਮੋਮੀ ਜਾਮ ਦੇ ਲਿਫਾਫੇ ਚ
ਚਾਰ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ,
ਅਸੀਂ ਹਰੇਕ ਲਾਈਨ ਚ ਖੜੇ,
ਬੱਸ ਛੱਡ ਪਿੰਡ ਜਾਂਦੇ ਗੱਡੇ ਫੜੇ
ਪੱਚੀ ਰੁਪੀਏਆਂ ਦੇ ਮੁਨਾਫੇ ਚ
ਅੰਗਰੇਜੀ ਸਕੂਲਾਂ ਵਾਲੇ ਚੰਗੇ ਘਰ ਦਿਆਂ ਵਾਲੇ
ਐਤਕੀਂ ਫੇਰ ਮਿੱਤ ਲੈਗੇ
ਸਾਫ ਸੁਥਰੀਆਂ ਸਕੂਲ ਵਰਦੀਆਂ ਵਾਲੇ
ਪਰ ਅਸੀਂ ਮੁਰਝਾਏ ਨੀ
ਗੱਲ ਫੇਰ ਓਥੋਂ ਈ ਚੱਲੀ
ਸਾਨੂੰ ਓਹੀ ਨੌਕਰੀ ਰਾਸ ਆਈ
ਕਹੀ ਦਾਤੀ ਪੱਲੀ
ਪਰ ਅਸੀਂ ਮੁਰਝਾਏ ਨੀ
ਆੜਤੀਏ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਉੰਗਲਾਂ ਤੇ ਕਰਨ ਜੋਗੇ
ਜੋ ਕਿਸੇ ਨੇ ਅੱਜ ਤੱਕ ਸਿਖਾਏ ਨੀ
ਪਰ ਅਸੀਂ ਮੁਰਝਾਏ ਨੀ
ਬੋਹੜ ਦੀ ਛਾਂਵੇਂ.... 
ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ ਜਾਂ ਕੁਝ ਪੁੱਛੋ