ਰਿਸ਼ਤਾ

ਜਿਉਣ ਜੋਗੀ ਦਾ ਅੱਜ ਤੜਕਿਓਂ ਈ ਮੂੰਹ ਹੰਨੇਰੇ ਫੂਨ ਵੱਜ ਪਿਆ
-“ਮੇਰੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੋ ਗਿਆ….”
ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਲੈ ਵੀ ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਵੀ ਵਾਰੀ ਆਜੂ.
ਮੇਰਾ ਚੇਹਰਾ ਵੇਹੜੇ ਚ ਲੱਗੇ ਸੌ ਵਾਟ ਆਲੇ
ਬੱਲृਬ ਵਾਂਗੂੰ ਜਗਣ ਲਾਗਿਆ.
ਤੇ ਉਹ ਬੋਲਦੀ ਗਈ “……ਉਹ ਦਿੱਲੀ ਰਹਿੰਦੇ ਆ
ਉੰਝ ਪਿੱਛਾ ਪੰਜਾਬ ਦਾ…ਮੁੰਡਾ ਪੰਜਾਬੀ ਭੀ ਕਾਫੀ ਅੱਛੀ
ਬੋਲ ਲੇਤਾ ਹੈ.”
ਪਰ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਅੱਗਾ, ਪਿੱਛਾ, ਖੱਬਾ, ਸੱਜਾ ਸਾਰਾ ਈ
ਪੰਜਾਬ ਚ ਸੀ, ਦਿੱਲੀ ਕਿਹੜੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਦੇ ਮੋਗਾ ਨੀ
ਟੱਪਿਆ ਸੀ- ਚੇਹਰੇ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਥੋृੜੀ ਮੱਧਮ ਹੋਗੀ
…….”……ਮੁੰਡਾ ਨੌਕਰੀ ਲੱਗਿਆ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਅਮਰੀਕਾ
ਆਉਣਾ ਜਾਣਾ ਲੱਗਿਆ ਰਹਿੰਦਾ, ਕਈ ਲੱਖ ਰਪੀਏ
ਸਾਲ ਦੀ ਤਨਖਾਹ…..”
ਮੈਂ ਵੀ ਕਣਕ ਝੋਨੇ ਦੇ ਚਲਦੇ ਭਾਅ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ
ਕਿੱਲਿਆਂ ਨੂੰ ਗੁਣਾ ਕਿਤਾ ਵਿੱਚੋਂ ਆृੜਤੀਏ,ਰੇਹਾਂ,
ਸਪਰੇਹਾਂ, ਸੀਰੀ ਪਾਲੀ ਪਸ਼ੂ ਢਾਂਡੇ ਦਾ ਖਰਚ ਕੱਢਿਆ
ਸਾਲਾ ਹਜਾਰਾਂ ਚ ਈ ਰਹਿ ਗਿਆ
ਰੋਸ਼ਨੀ ਹੋਰ ਡਿੰਮ ਹੋ ਗੀ…
ਅਮਰੀਕਾ ਆਉਣਾ ਜਾਣਾ..ਅਮਰੀਕਾ ਨਾ ਹੋ ਗਿਆ
ਸੰਧੂ ਕਲਾਂ ਵਾਲਾ ਖੇਤ ਈ ਹੋ ਗਿਆ, ਬਰਸੀਨ ਵੱਢ ਲਿਆਓ
ਫੇਰ ਜਾ ਕੇ ਮੋਟਰ ਛੱਡ ਲੋ.
……”ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਬਾਹਲੀ ਮਹਿੰਗੀ ਸਾੜੀ ਲਾਈ ਸੀ
ਮੁੰਡੇ ਦੇ ਪਿਉ ਨੇ ਕੋਟ ਪੈਂਟ, ਸਿਉਣਾ ਬਹੁਤ ਪਾਇਆ ਸੀ…”
ਏਧਰ  ਧਾਰਾਂ ਦਾ ਵੇਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਧਾਰ ਕੱਢਦੀ ਮਾਤਾ
ਦੀਆਂ ਇੱਕਲੌਤੀਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਜੋ ਕਿ ਕੰਨਾਂ ਚੋਂ ਕਾਫੀ
ਲਮਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ ਝੂਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਹੁਣ ਡਿੱਗੀਆਂ
ਕਿ ਹੁਣ ਡਿੱਗੀਆਂ….
ਬਾਪੂ ਦੇ ਬੋਲ ਕੰਨੀ ਪਏ “ਉੱਠ ਸ਼ੇਰਾ ਮੱਝਾਂ ਨੂੰ ਸੰृਨੀ ਰਲਾ”
ਬਾਪੂ ਦਾ ਹੌਂਸਲੇ ਭਰਿਆ ਲਲਕਰਾ- ਮੈਂ ਕੋਟ ਪੈਂਟ ਭੁੱਲ ਗਿਆ,
ਮਾਤਾ ਦਾ, ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਗਰਾਊੰਡ ਲਿਜਾਣ ਵਾਸਤੇ ਆਏ
ਲਾਲੀ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਕੜਾਹੀ ਵਾਲੇ ਦੁੱਧ ਦਾ ਕੰਗਣੀ ਵਾਲਾ ਗਿਲਾਸ
 ਦੇਣਾ- ਮੈਂ ਸਾੜੀਆਂ ਤੇ ਸਿਉਣਾ ਭੁੱਲ ਗਿਆ,
ਪੋਹ ਦੀ ਧੁੰਦ ਵਿੱਚ ਪਿੰਡੋਂ ਬਾਹਰ ਸਟੇਡੀਅਮ ਵਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਮੈਂ ਇੱਕ ਨਜ਼ਰ ਆਪਣੀ ਹਵੇਲੀ ਤੇ ਮਾਰੀ ਜਿੱਥੇ ਕਿ’
ਫਲੈਟ ਜਿੱਡੇ ਖੁੱਡੇ ਚ ਮੈਂ ਚਾਰ ਚੀਨੇ ਤੇ ਪੰਜ ਲੱਕੇ
ਕਬੂਤਰ ਰੱਖੇ ਹਨ..
ਇੱਕ ਨਜ਼ਰ ਜਪੁਜੀ ਸਹਿਬ ਪृੜਦੇ ਉਸ ਪਿੰਡ ਤੇ ਮਾਰੀ
ਜਿੱਥੇ ਕਿ ਖੇਡ ਮੇਲੇ ਚ ਪੂਰੇ ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਬਾਹਰਲੇ ਮੁਲਕਾਂ ਤੋਂ
ਰੇਡਰ ਤੇ ਜਾਫੀ ਸਿਰਫ ਹਜਾਰਾਂ ਰਪੀਏ ਇਨਾਮ ਲਈ
ਖੇਡਣ ਆਉਂਦੇ ਹਨ
ਇਹ ਤੱਤਾਂ ਦਾ ਮੁੱਲ ਕੱਢਿਆ
ਅਰਬਾਂ ਕਰੋੜਾਂ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਅੱਗੇ ਲੰਘ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਹਾਂ ਮੇਰਾ ਪੈਕੇਜ (ਸਲਾਨਾ ਤਨਖਾਹ) ਕਈ
ਅਰਬ ਕਰੋੜ ਰਪੀਏ ਸੀ………….

ਮੇਰਾ ਚਿਹਰਾ ਚृੜਦੇ ਸੂਰਜ ਦੀ ਤਰਾਂ ਮਘ ਰਿਹਾ ਸੀ.