ਤੁਲਨਾ

ਨਸ਼ਿਆਇਆ ਤੈਨੂੰ ਚੰਨ ਦੇਖ ਕੇ
ਫਿਰੇ ਬੱਦਲਾਂ ਦੇ ਓਹਲੇ ਲੁਕਦਾ….
ਕਈ ਵਾਰੀ ਪੁੰਨਿਆਂ ਦੀ ਰਾਤ ਫਿਰੇ
ਬੁਕਦਾ……..

ਜਿਵੇਂ ਕੱਦੂ ਵਿੱਚੋਂ ਘੋਪ ਨਿੱਕਲੇ
ਤੇਰੀ ਅੱਖ ਨੇ ਕਲੇਜਾ ਚੀਰਤਾ
ਕੀਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਲਿਆ ਸੁੱਖ ਬੱਕਰਾ
ਪੀਰ ਦਾ…………..

ਤੱਕੇ ਸੂਰਜ ਵੀ ਅੱਖਾਂ ਮੀਚ ਕੇ
ਆ ਗਿਆ ਮਹੀਨਾ ਹਾृੜ ਦਾ
ਕੋਕਾ ਤੇਰਾ ਮਾਰੇ ਸੈਨਤਾਂ ਨੀ
ਧੁੱਪ ਚਾृੜਦਾ………

ਰਾਤ ਪੋਹ ਦੀ ਵੇ ਹੱਡ ਠਰ ਗੇ
ਅੱਗ ਸੇਕਣੇ ਨੂੰ ਚਿੱਤ ਕਰਦਾ
ਤੇਰੀ ਬੁੱਕਲ ਚ ਨਿੱਘ ਸੋਹਣੀਆ
ਲੋਹੜੀ ਵਰਗਾ………………….