ਡੰਗੀ ਇਸ਼ਕੇ ਦੇ ਡੰਗ ਦੀ,ਦੁਆਵਾਂ ਫਿਰੇ ਮੰਗਦੀ,
ਝੂਟਦੀ ਹੈ ਪੀਂਘ, ਨਾਲੇ ਜੜੀਂ ਲੱਸੀ ਪਾਈ ਜਾਏ
ਬੰਨੇ ਟਾਹਣੀਆਂ ਰੁਮਾਲ,ਲੱਗਾ ਪਿੰਡ ਦੇ ਵਿਚਾਲ,
ਤਣੇ ਬੋਹੜ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਲਾਲ ਧਾਗੇ ਜੇ ਘੁਮਾਈ ਜਾਏ.
ਜੀਹਨੂੰ ਦੇਖ ਲਹਿੰਦੀ ਭੁੱਖ,ਉਹਦੀ ਮੰਗ ਬੈਠੀ ਸੁੱਖ,
ਇੱਕ ਲੰਮੇ ਯਾਰ ਪਿੱਛੇ ਤਾਹਨੇ ਜੱਗ ਵਾਲੇ ਜ਼ਰੇ
ਮਾਪੇ ਰਹਿ ਗਏ ਦੰਗ,ਲੋਕੀਂ ਪੈ ਗੇ ਸ਼ਸ਼ੋਪੰਜ,
ਅਠਾਰਾਂ ਪृੜੀ ਪੁੰਨਿਆ ਤੇ ਗੁਰੂ ਘਰ ਸੇਵਾ ਕਰੇ .
ਤੇਰੇ ਹਾਸਿਆਂ ਦੀ ਪੱਟੀ, ਮੁਟਿਆਰ ਹੋਗੀ ਜੱਟੀ,
ਸਿਆਣੀ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਝੱਲੀ ਅਖਵਾਈ ਜਾਂਦੀ ਆ,
ਤੇਰੇ ਸਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾਹ, ਸਿੱਧਾ ਸੁਰਗਾਂ ਨੂੰ ਰਾਹ
ਕੁੜੀ ਗੱਭਰੂ ਨੂੰ ਹੌਂਸਲੇ ਸਿਖਾਈ ਜਾਂਦੀ ਆ.
ਤੇਰੀ ਉਡਾਰੀ ਅੱਥਰੀ, ਸਾਡੀ ਬਹਿਜਾ ਛੱਤਰੀ
ਦੂਰੋਂ ਦਿਸਦੀ ਹਵੇਲੀ ਸਾਡੀ,ਉੱਚਾ ਚਬੂਤਰਾ,
ਬਾਜੀ ਜਾਨ ਵਾਲੀ ਲਾ ਕੇ, ਲੈ ਜਾਊੰ ਦੂਰ ਉਡਾਕੇ
ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਕੱਚੀ ਕੈਲ ਕੂੰਜ, ਮੇਰੇ ਚੀਨੇਆਂ ਕਬੂਤਰਾ.
ਕੁੜੀ ਬਦਲ ਗਈ
The URI to TrackBack this entry is: https://premjeetnainewalia.wordpress.com/2008/12/09/%e0%a8%95%e0%a9%81%e0%a9%9c%e0%a9%80-%e0%a8%ac%e0%a8%a6%e0%a8%b2-%e0%a8%97%e0%a8%88/trackback/
ਬੋਹੜ ਦੀ ਛਾਂਵੇਂ.... 
ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ ਜਾਂ ਕੁਝ ਪੁੱਛੋ