ਦੇਸੀ ਮੇਮ-

ਕਾਲੀ ਬੋਲੀ ਨੇृਰੀ ਬਣ
ਅੰਬਰੀਂ ਚृੜੀ…
ਠੰਡੇ ਮੁਲਕਾਂ ਤੋਂ ਆਕੇ ਇੱਕ
ਪਿੰਡ ਚ ਵੜੀ….
ਰੂੜੀ ਕੋਲੋਂ ਲੰਗ ਗਈ
ਨੱਕ ਢਕ ਕੇ
ਚृੜੀ ਸੀ ਜਹਾਜੇ ਗੋਹਾ
ਜਿੱਥੋਂ ਪੱਥਕੇ
ਪੇਂਡੂ ਕਹਿੰਦੀ ਅਨਪृੜ
ਵੱਧ ਲਿਖੀ ਪृੜੀ
ਠੰਡੇ ਮੁਲਕਾਂ ਤੋਂ ਆਕੇ ਇੱਕ
ਪਿੰਡ ਚ ਵੜੀ….
ਪਾ ਲਈ ਪੈਂਟ ਜੀਨ ਦੀ
ਉੱਤੋਂ ਇੰਝ ਕਸਿਆ
ਜਿਵੇਂ ਹੁੰਦਾ ਏ ਤੰਦੂਰ ਚ ਕੋਈ
ਕੁੱਤਾ ਫਸਿਆ
ਕਰੀ ਟਿੱਚਰ ਮਰਾਸੀ
ਸੱਥ ਵਿੱਚ ਪੈ ਗੀ ਹਾਸੀ
ਕਹਿੰਦਾ
ਜਚਦੀ ਬੜੀ
ਠੰਡੇ ਮੁਲਕਾਂ ਤੋਂ ਆਕੇ ਇੱਕ
ਪਿੰਡ ਚ ਵੜੀ….
ਉੱਚੀ ਅੱਡੀ ਪਾ ਕੇ ਤੁਰੇ
ਦੂਰੋਂ ਇੰਝ ਲਗਦਾ
ਸੂਲਾਂ ਉੱਤੇ ਜਿਵੇਂ ਕੁੱਕੜ
ਨਰੋਆ ਭੱਜਦਾ
ਮੇਲੇ ਜਾਣਾ ਏ ਛਪਾਰ
ਤੀਹੋ ਕਾਲ ਹੋਵੇ ਕਾਰ
ਨਾ ਟਰਾਲੀ ਤੇ ਚृੜੀ
ਠੰਡੇ ਮੁਲਕਾਂ ਤੋਂ ਆਕੇ ਇੱਕ
ਪਿੰਡ ਚ ਵੜੀ….
ਕਾਲੀ ਬੋਲੀ ਨੇृਰੀ ਬਣ
ਅੰਬਰੀਂ ਚृੜੀ…
ਕਾਲੀ ਬੋਲੀ ਨੇृਰੀ ਬਣ
ਅੰਬਰੀਂ ਚृੜੀ………

ਅੱਖੀਆਂ

ਸਦਕੇ ਤੇਰੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਦੇ
ਲਾਕੇ ਨੀਝ ਯਾਰ ਨੂੰ ਤੱਕੀਆਂ ਦੇ……
ਮੈਂ ਖृੜਾ ਖਲੋਤਾ ਪਿਘਲ ਗਿਆ
ਖੂਹ ਟਿੰਡਾਂ ਭਰ ਭਰ ਪੀ ਗਈਆਂ
ਟਿੰਡਾਂ ਦੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਸਕੀਆਂ ਦੇ…….
ਸਦਕੇ ਤੇਰੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਦੇ
ਲਾਕੇ ਨੀਝ ਯਾਰ ਨੂੰ ਤੱਕੀਆਂ ਦੇ…..

ਸਾਹ ਗੱਭਰੂ ਨੇ ਥਾਂਏਂ ਬੋਚ ਲਿਆ
ਪੌਣਾਂ ਵੀ ਥਾਂ ਤੇ ਠੱਲ ਗਈਆਂ,
ਜੇ ਝਪਕੇਂ ਤਾਂ ਹਵਾ ਝੱਲ ਹੋਵੇ
ਕਾਲੀ ਝਾਲਰ ਦੀਆਂ ਪੱਖੀਆਂ ਦੇ……..
ਸਦਕੇ ਤੇਰੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਦੇ
ਲਾਕੇ ਨੀਝ ਯਾਰ ਨੂੰ ਤੱਕੀਆਂ ਦੇ………

ਕੋਹੇਨੂਰ ਦੀਆਂ ਚਮਕਾਂ ਹੱਟ ਪਿੱਛੇ
ਯਾਰੀ ਇਸ਼ਕੇ ਜਲੌਅ ਵਿੱਚ ਮਘੀਆਂ ਨੇ
ਮਾਹੀ ਮਾਲਕ ਜੇਹੜਿਆਂ ਰਤਨਾਂ ਦਾ
ਸੁਨਿਆਰੇ ਅਸ਼ਕੇ ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖੀਆਂ ਦੇ………
ਸਦਕੇ ਤੇਰੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਦੇ
ਲਾਕੇ ਨੀਝ ਯਾਰ ਨੂੰ ਤੱਕੀਆਂ ਦੇ……….

ਭਿੰਨਤਾ

ਜਾਂ ਮੂੰਹ ਹਨੇਰੇ ਮਿਲ ਜਾਇਆ ਕਰ
ਸਾਡੇ ਚਿੱਤ ਵਿੱਚ ਨਾ ਕੋਈ ਪਾਲਾ,
ਜਾਂ ਤਾਹਨੇ ਸਹਿ ਲੀਂ ਸਖੀਆਂ ਦੇ
ਤੇਰਾ ਰਾਂਝਣ ਰੰਗ ਦਾ ਕਾਲਾ.

ਭੁੰਜੇ ਪੈਰ ਨਾ ਪਈ ਧੁੱਪ ਸਿਰ ਤੇ
ਗੋਰਾ ਰੰਗ ਲਿਸ਼ਕਾਰੇ ਛੜਦਾ
ਹਾृੜੀ ਸੌਣੀ ਧੁੱਪੇ ਚੰਮ ਰृੜਿਆ
ਯਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਜਵਾਨ ਤੇਰਾ ਵੱਟਾਂ ਘੜਦਾ

ਖੀਸੇ ਖਾਲੀ ਅਸੀਂ ਰਾਜੇ ਦਿਲ ਦੇ
ਕੁੱਲੀ ਖੜ ਕੇ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇਰੇ ਦੇਖਾਂ
ਜੁੱਤੀ ਘਸ ਗੀ ਤਲੇ ਲਵਾ ਲਈਆਂ
ਤੁੰ ਸਿਉਣੇ ਦੰਦਾਂ ਚ ਲਵਾ ਲਈਆਂ ਮੇਖਾਂ

ਲੱਗੇ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਗੋਰੇ ਰੰਗ ਨੂੰ
ਕਿਸੇ ਨਾਥ ਤੋਂ ਤਵੀਤ ਕਰਾਲਾ
ਜੇ ਮਾਹੀ ਹੋਵੇ ਗਾਨੀ ਗਲ ਦੀ
ਕਾਲੇ ਧਾਗੇ ਚ ਤਵੀਤ ਜਚੇ ਬਾਹਲਾ

ਨਾਮ ਯਾਰ ਦਾ ਨਹੀਂ, ਲੈ ਦੇਈਂ ਰੱਬ ਦਾ
ਜੇ ਕੀਹਦੀ ਪੁੱਛਿਆ ਫੇਰਦੀ ਮਾਲਾ,
ਜਾਂ ਤਾਹਨੇ ਸਹਿ ਲੀਂ ਸਖੀਆਂ ਦੇ
ਤੇਰਾ ਰਾਂਝਣ ਰੰਗ ਦਾ ਕਾਲਾ.

ਕੁੜੀ ਬਦਲ ਗਈ

ਡੰਗੀ ਇਸ਼ਕੇ ਦੇ ਡੰਗ ਦੀ,ਦੁਆਵਾਂ ਫਿਰੇ ਮੰਗਦੀ,
ਝੂਟਦੀ ਹੈ ਪੀਂਘ, ਨਾਲੇ ਜੜੀਂ ਲੱਸੀ ਪਾਈ ਜਾਏ
ਬੰਨੇ ਟਾਹਣੀਆਂ ਰੁਮਾਲ,ਲੱਗਾ ਪਿੰਡ ਦੇ ਵਿਚਾਲ,
ਤਣੇ ਬੋਹੜ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਲਾਲ ਧਾਗੇ ਜੇ ਘੁਮਾਈ ਜਾਏ.
ਜੀਹਨੂੰ ਦੇਖ ਲਹਿੰਦੀ ਭੁੱਖ,ਉਹਦੀ ਮੰਗ ਬੈਠੀ ਸੁੱਖ,
ਇੱਕ ਲੰਮੇ ਯਾਰ ਪਿੱਛੇ ਤਾਹਨੇ ਜੱਗ ਵਾਲੇ ਜ਼ਰੇ
ਮਾਪੇ ਰਹਿ ਗਏ ਦੰਗ,ਲੋਕੀਂ ਪੈ ਗੇ ਸ਼ਸ਼ੋਪੰਜ,
ਅਠਾਰਾਂ ਪृੜੀ ਪੁੰਨਿਆ ਤੇ ਗੁਰੂ ਘਰ ਸੇਵਾ ਕਰੇ .
ਤੇਰੇ ਹਾਸਿਆਂ ਦੀ ਪੱਟੀ, ਮੁਟਿਆਰ ਹੋਗੀ ਜੱਟੀ,
ਸਿਆਣੀ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਝੱਲੀ ਅਖਵਾਈ ਜਾਂਦੀ ਆ,
ਤੇਰੇ ਸਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾਹ, ਸਿੱਧਾ ਸੁਰਗਾਂ ਨੂੰ ਰਾਹ
ਕੁੜੀ ਗੱਭਰੂ ਨੂੰ ਹੌਂਸਲੇ ਸਿਖਾਈ ਜਾਂਦੀ ਆ.
ਤੇਰੀ ਉਡਾਰੀ ਅੱਥਰੀ, ਸਾਡੀ ਬਹਿਜਾ ਛੱਤਰੀ
ਦੂਰੋਂ ਦਿਸਦੀ ਹਵੇਲੀ ਸਾਡੀ,ਉੱਚਾ ਚਬੂਤਰਾ,
ਬਾਜੀ ਜਾਨ ਵਾਲੀ ਲਾ ਕੇ, ਲੈ ਜਾਊੰ ਦੂਰ ਉਡਾਕੇ
ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਕੱਚੀ ਕੈਲ ਕੂੰਜ, ਮੇਰੇ ਚੀਨੇਆਂ ਕਬੂਤਰਾ.

ਘੁੱਦਾ ਕਨੇਡਾ ਵਾਲਾ

ਹਰੇਕ ਕਾਲੀ ਕਾਰ ਪਿੱਛੇ ਉਸਨੇ
ਪੂਰਾ ਜੋਰ ਲਾ ਕੇ, ਕਿਸੇ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਕੁੱਤੇ ਵਾਂਗੂੰ
ਪਿੰਡ ਦੀ ਜੂਹ ਤੱਕ ਭੱਜਣਾ,
ਓਥੇ ਖੜ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਕਾਰ ਧੂੜ ਰੋਲ ਹੋ
ਅੱਖੋਂ ਓਝਲ ਨਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀ, ਦੇਖਦੇ ਰਹਿਣਾ
ਫਿਰ ਮੁੜ ਆਉਣਾ.
ਅੰਬਰੀਂ ਉਡਦਾ ਕੋਈ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼
ਜੇ ਪਿੰਡ ਉਪਰੋਂ ਲੰਘਣਾ
ਉਹਨੇ ਗਿਰਝ ਦੇਆਂ ਫੰਗਾਂ ਵਾਂਗ
ਹੱਥ ਮਾਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਦੇਣੇ
“ਆਜੋ ਆਜੋ, ਨਾ ਜਾਓ,ਉਤਾਰ ਲੋ
ਬੱਸ ਐਥੇ ਈ, ਹਾਂ ਠੀਕ ਆ,ਰੋਕੇ.”
ਜਿਵੇਂ ਮਿੰਨੀ ਦਾ ਕਨੈਟਰ
ਬੱਸ ਬੈਕ ਲਵਾ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ.
ਓਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਸੱਤ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਸੀ,
ਭੂਤ ਕਾਲ ਦੀ ਘੁੱਦੇ ਦੀ ਜੀਤੋ ਨੂੰ
ਬਾਹਰਲੇ ਦੇਸ਼ੋਂ ਆਏ ਵਪਾਰੀ
ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਡੋਲੀ ਵਾਲੀ ਕਾਰ ਚ
ਬਿਠਾ ਠੰਡੇ ਮੁਲਕ ਲੈ ਗਏ ਸੀ.
ਡਾਲਰ ਰੁਪਈਆਂ ਨਾਲ ਜਰਬ ਹੋਏ-
ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਕੋਲ ਨੋਟ ਵਧ ਗੇ
ਨੋਟ ਵਧੇ-ਕਾਲੀਆਂ ਕਾਰਾਂ ਵਧ ਗੀਆਂ
ਕਾਰਾਂ ਵਧੀਆਂ-ਘੁੱਦੇ ਦੀ ਉਮਰ ਵਧ ਗੀ.
ਪੋਹ ਚृੜ ਗਿਆ ਸੀ,
ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਪੰਜਾਬੀ ਠੰਡ ਖੁਣੋਂ
ਦਿਹਾੜੀਆਂ ਲਾਉਣ ਤੋਂ ਅਸਮਰਥ
ਸਿਉਣੇ ਨਾਲ ਲੱਦੇ ਪਿੰਡ ਆ ਵੜੇ ਸਨ.
ਬਿੱਲੀਆਂ ਅੱਖਾਂ,ਭੂਰੇ ਵਾਲ, ਗੋਰਾ ਰੰਗ,
ਗੋਲ ਮਟੋਲ ਦੋ ਨਿਆਣੇ ਘੁੱਦੇ ਨੂੰ ਦੇਖ
ਤਾੜੀਆਂ ਮਾਰ ਰਹੇ ਸੀ,
“ਇਹ ਪਾਗਲ ਆ ਬੇਟੇ ਕੋਈ,
ਅੰਦਰ ਆਓ”
ਜੀਤੋ ਨੇ ਨਿਆਣੇ ਕਾਰ ਚ ਬਿਠਾਏ
 ਕਾਲੀ ਕਾਰ ਦੀ ਤਾਕੀ ਬੰਦ,
ਕਾਰ ਸੜਕ ਤੇ-ਨਿਆਣੇ ਜੀਤੋ ਨੂੰ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸੀ
“ਮੰਮੀ ਪਾਗਲ ਅੰਕਲ ਕਿੰਨੀ ਤੇਜ਼ ਭੱਜਿਆ ਆ ਰਿਹਾ”
ਕਾਰ ਜੂਹ ਟੱਪ ਗੀ
ਘੁੱਦਾ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਮੁੜ ਗਿਆ.

“ਜੱਟ ਬੂਟ ਬੂਝੜ ਜੇ “

ਸੋਹਣੀ ਰੱਖ ਲਈਆਂ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਟੂਸ਼ਨਾਂ
ਹੀਰ ਕਾਲਜਾਂ ਚ ਪृੜਦੀ
ਛਿੱਕੂ ਉੱਤੇ ਟੰਗ ਖਿਦਮਤਗਾਰੀਆਂ
ਮੋਬੈਲ ਉੱਤੇ ਰਹਿੰਦੀ ਲੜਦੀ.
ਕਰੇ ਟਿੱਚਰਾਂ,ਟਿੱਚ ਸੀ ਜੋ ਦੱਸਦੀ
ਹਕੀਕੀ ਇਸ਼ਕੇ ਦੇ ਦੌਰ ਨੂੰ,
ਉੱਡ ਗੇ ਭੁਲੇਖੇ ਪਰੀ ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਆਈ ਦੇ
ਦੇ ਬੈਠੀ ਦਿਲ ਕਿਸੇ ਪੇਂਡੂ ਭੌਰ ਨੂੰ.
ਸਟੀਲ ਦੇ ਗਿਲਾਸ ਵਿੱਚ ਪੀਣ ਲਾਗੀ ਕੌਫੀ
ਚਾਹ ਗੁੜ ਦੀ ਸਵਾਦ ਸਮਝਾਈ ਜਾਂਦੀ ਆ
ਹੈਲੋ ਹਾਏ ਦੇ ਜਵਾਬ ਹੁਣ ਇੰਝ ਮਿਲਦੇ
ਹੱਥ ਖृੜਾ ਕਰ ਫਤਿਹ ਜੀ ਬੁਲਾਈ ਜਾਂਦੀ ਆ
ਜੁੱਤੀ ਘੁੰਗਰੂਆਂ  ਵਾਲੀ ਆ ਕੇ ਬੂਟ ਸਾਂਭਤੇ
ਸੁੱਥਣ ਪਾਈ ਪਟਿਆਲਾ ਖੂੰਜੇ ਜੀਨ ਰੱਖਤੀ
ਨਾ “ਜੱਟ ਬੂਟ ਬੂਝੜ ਜੇ ” ਆਖੋ ਕੁੜੀਓ
ਥੋਡੀ ਸਹੇਲੀ ਇੱਕ “ਬੂਝੜ” ਨੇ ਜੜੋਂ ਪੱਟਤੀ.

ਰੱਬ ਦੇ ਦੂਤ

ਬੂਹੇ ਖृੜ ਕੇ ਨਾ ਖਿੜ ਖਿੜ ਕਰੀਏ
ਚੱਬੀਏ ਨਾ ਬੁੱृਲ ਹੱਸਕੇ
ਬੰਨ ਗਿੱਟੇ ਚਾਂਦੀ ਦੀਆਂ “ਖੌਰੂ ਪਾਉਣੀਆਂ”
ਪਾਈਏ ਨਾ ਡੰਡ ਨੱਸ ਕੇ.
ਹੱਥ ਖਾਲੀ ਠੂਠੇ ਗਲ ਚ ਫਕੀਰੀਆਂ
ਨੀਲੀ ਛੱਤ ਵਾਲੇ ਰੰਗ ਰੰਗਤੇ
ਆਸ਼ਿਕ,ਫਕੀਰ,ਸਿੱਧ,ਜੋਗੀ
ਸਰਬੱਤ ਦਾ ਭਲਾ ਮੰਗਦੇ.
ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਕੇ ਪਾ ਦੇਈਏ ਖੈਰਾਂ
ਝਾਕੀਏ ਨਾ ਧੌਣ ਮੋੜ ਕੇ
ਤੇਰੀ ਤੱਕਣੀ ਦਾ ਮੁੱਲ ਪੂਰਾ ਪਾ ਜਾਊ
ਜੋਗੀ ਕੋਈ ਗੀਤ ਜੋੜ ਕੇ