ਤਕਾਜ਼ਾ…

ਭਾਖੜਾ ਚੋਂ ਕੱਢੋ ਖਾਲ
ਅਨਗਿਣਤ ਬੇਪਰਵਾਹ…
ਥਲਾਂ ਚ ਪੰਜਾਬ ਵਾਂਗੂੰ
ਉੱਘੇ ਝੋਨਾ ਅੰਨੇਵਾਹ…..
ਥਾਂ ਬਚੇ ਨਾ ਕੋਈ
ਡਾਚੀਆਂ ਦੇ ਪੈਰ ਰੱਖਣ ਨੂੰ….
ਫੇਰ ਦੇਖ ਦੇ ਆਂ ਕੌਣ ਆਊ
ਪੁੰਨੂ ਚੱਕਣ ਨੂੰ…………
ਵਾੜ ਤਾਰਾਂ ਦੀ ਜੰਡ ਦੁਆਲੇ
ਵਿੱਚ ਕਰੰਟ ਛੱਡਿਆ…….
ਬੇਗਾਨਾ ਪੁੱਤ ਫੇਰ ਨਾ ਕੋਈ
ਜਾਵੇ ਵੱਢਿਆ………..
ਕਾਨੀਆਂ ਬਣਾਓ ਤੋੜ
ਟਾਹਣੀ ਤੂਤ ਦੀ…….
“ਹਾਏ ਨੀ ਤੀਰ ਟੁੱਟਦੇ”
ਕਿਵੇਂ ਸਹਿਬਾਂ ਕੂਕਦੀ……
ਤਾਜ਼ ਮਹਿਲ ਦੂਜਾ ਬਣੇ
 ਜਗਹ ਓਹ ਪੰਜਾਬ ਅੰਦਰ…
ਪੀਰ ਮੁਰਾਦਾਂ ਵਾਲਾ ਨਕੋਦਰ,
ਨੇੜੇ ਰਹ ਜਾਂਦਾ ਜਲੰਧਰ……
ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਮਸਲੇ ਜੇ

 ਹੱਲ ਹੋਣਗੇ…..
ਲਾਹੌਰ ਵਾਲੇ ਗੇਟ ਸਾਰੇ
ਖੁੱृਲ ਜਾਣਗੇ……
ਮਤਲਬ ਇੱਕ ਹੋਣ
ਖਾਨ ਅਤੇ ਸਿੰਘ ਦੇ……..
“ਦੂਜੇ ਪੰਜਾਬ” ਦੀਆਂ ਜਮੀਨਾਂ
ਵੇਖੀਂ ਫ਼ੋਰਡ ਰਿੰਗਦੇ………