ਇਸ਼ਕ ਜਿਨਾਂ ਦੇ ਹੱਡੀਂ ਰਚਿਆ…

****************************

**********************

ਰੱਖ ਬੋਹਟੇ ਚ ਗਲੋਟੇ
ਤੇ ਇਸ਼ਕ ਪੂਣੀਆਂ
ਬਣਿਆ ਸਬੱਬ ਨਾ ਕੱਤ ਹੋਣ ਦਾ,
ਆਸ਼ਿਕੀ ਚ ਖਿੱਦੋ ਵਾਂਗੂੰ
ਮੜਤੀ  ਕਵੀਲਦਾਰੀ
ਲੈਂਦੀਆਂ ਨਾ ਨਾਂ ਹੁਣ ਵੱਖ ਹੋਣ ਦਾ

****************************

**********************
ਇਸ਼ਕੇ ਦੀ ਹੱਟ ਢੁਕੇ
ਰਸਦ ਲੈਣ ਕਰਮਾਂ ਦੀ
ਕਤਾਰ ਵਿੱਚ ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਫਾਡੀ ਯਾਰ ਖੜੇ ਸੀ
ਮਿੱਤ ਆਈ ਸਾਡੀ
ਰੱਬ ਖਾਲੀ ਪੀਪੇ ਮਾਂਜੀ ਜਾਏ
ਪੱਤਨਾਂ ਦੇ ਤਾਰੂ ਰੂੰਘਾ ਲੈ ਕੇ ਮੁੜੇ ਸੀ
************************

***************

ਖੌਰੇ ਕੋਈ ਮਰਿਆ ਏ,
ਜਾਂ ਇਸ਼ਕੇ ਵਿਚ ਹਰਿਆ ਏ,
ਸੁੰਨੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਵਿਚ
 ਬੋਲਦੀ ਜੋ ਫਹੀ ਸੀ,
ਕਿਉਂ ਉਸਦੀਆਂ ਕੂਕਾਂ
ਅੱਜ ਬੇਪਨਾਹ ਹੋ ਗੀਆਂ,
ਤੇਰੇ ਦੂਰ ਜਾਣ ਦਾ
ਖਿਆਲ ਆਉਂਦਿਆਂ ਹੀ
ਕਿਉਂ ਹਾਸਿਆਂ ਤੋਂ ਅੱਖਾਂ
ਬੇਵਫਾ ਹੋ ਗੀਆਂ………..

***********************

******************
ਖੌਰੇ ਉਹ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸੀ
ਖੌਰੇ ਮਜਬੂਰੀਆਂ ਦਾ ਜ਼ੋਰ ਸੀ
ਜਿਸ ਦੇ ਹੱਡਾਂ ਵਿੱਚ ਵਸਦੀ
ਸੀ ਤੂੰ ਵੈਲ ਬਣਕੇ
ਆਹ ਵੇਖ ਉਹ ਹੱਡੀਆਂ ਵੀ
ਅੱਜ ਸੜਕੇ ਸਵਾਹ ਹੋ ਗੀਆਂ

ਕਾਹਤੋਂ ਹਾਸੀਆਂ ਤੋਂ ਅੱਖਾਂ ਬੇਵਫਾ ਹੋ ਗੀਆਂ……

**********************************

****************************

Published in: on ਸਤੰਬਰ 30, 2008 at 4:49 ਪੂਃ ਦੁਃ  Comments (4)  
Tags:

ਕਿਤਾਬੇ-ਇਤਿਹਾਸ

ਰਿਸ਼ੀ ਮੁਨੀ ਲਿਖ ਗੇ ਹਰਫ ਕਲਮਾਂ ਦੇ
ਜੋ ਮਿਲਦੇ ਨਾ ਬਾਅਦ ਜਨਮਾਂ ਦੇ
ਤੇ ਦੇ ਗਏ ਕਿਸਮਤ ਇੰਝ ਅਜਮਾਉਣ ਲਈ
ਕੁਖ ਮਾਂ ਪੰਜਾਬਣ ਦੀ ਜੰਮਣ ਨੂ
ਧਰਤ ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਉਮਰਾਂ ਹੰਢਾਉਣ ਲਈ

****************************

***************************
ਇੱਕ ਪੱਲੜੇ ਰੱਖ ਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ
ਦੂਜੇ ਪੱਲੜੇ ਆਪਾ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ
ਜਦ ਪਹਿਲਾ ਪੱਲੜਾ ਉੱਪਰ ਰਿਸ਼ਕ ਗਿਆ
ਖੁਦ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰ ਸਵਾ ਲੱਖ ਦਿੱਤਾ

*********************

********************
ਕਈ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਓਂ ਡਰ ਜਾਂਦੇ
ਬਾਕੀ ਫੈਰ ਸੁਣਕੇ ਸਹਿਮ ਗੇ ਸੀ
ਅਸੀਂ ਕਰੜੇ ਕੀਤੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਦੇ
ਸਾਡੇ ਲਈ ਇਹ ਸਭ ਵਹਿਮ ਜੇ ਸੀ

***************************

***************************
ਹਕੂਮਤ ਚਲਾ ਸਭ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ
ਭੁੱਲ ਆਖਰੀ ਜੋ ਵੜ ਗੀਆਂ ਪੰਜਾਬ ਕੌਮਾਂ
ਜਗ ਗਵਾਹ ਕਿਵੇਂ ਬਾਜ਼ ਨੇ ਮਾਰੇ ਤਿੱਤਰ
ਮੁਗਲ, ਗੋਰੇ ਸੀ ਕਰਤੀਆਂ ਰਾਖ ਕੌਮਾਂ

ਕਥਨੀ ਕਰਨੀ ਹਰੇਕ ਪਿਛੇ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦਾ
ਅੈਵੇਂ ਨੀ ਕਿਤਾਬੇ-ਇਤਿਹਾਸ ਚ ਪੜृਦੀ ਪਾਠ ਕੌਮਾਂ..

Published in: on ਸਤੰਬਰ 29, 2008 at 8:54 ਪੂਃ ਦੁਃ  ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ  

ਹੂਕਾਂ ਵਾਲੇ

********************************
ਕਬੱਡੀ ਦੇਖ ਦੇ ਦੀ ਮੇਰੀ ਨਿਗਾਹ
“ਸਾਧਾਂ ਵਾਲੇ” ਨਾ ਸਚ “ਹੂਕਾਂ ਵਾਲੇ ਤੇ ਪੈ ਗੀ”
ਤੇ ਮੇਰਾ ਦਿਮਾਗ ਵ੍ਹੀਲਾਂ ਵਾਲੇ ਏਂਜਿਨ ਵਾਂਗੂ
ਬੈਕ ਮਾਰ ਗਿਆ.ਦਸ ਪੰਦਰਾਂ ਸਾਲ ਪਿਹਲਾਂ ਓਹਦਾ
ਬਾਪੂ ਓਹ੍ਨਾ ਨੂ ਛੱਡ ਕੇ ਸਾਧਾਂ ਨਾਲ ਰਲ ਗਿਆ
ਤੇ ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਏਹ੍ਨਾ ਦੇ ਟੱਬਰ ਨੂ “ਸਾਧਾਵਾਲੇ”
ਕਿਹਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਉਸ ਨੂ “ਸਾਧਾਂ ਵਾਲਾ ਮਿਠੂ”
ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੁੰਦਾ ਓਹਨੇ ਦੁਖ ਚ ਨ੍ਸ਼ੇ ਕਰ੍ਨ ਲਗ ਪੈਣਾ ਸੀ
ਜਾਂ ਫੇਰ ਬੈਲੋ ਵਾਲੀ ਨਹਿਰ ਚਪ੍ਰਾਣ ਤਿਆਗ ਦਿੰਦਾ ਤੇ
ਸ਼ਰੀਰ ਖੋਪੇ ਦੀ ਠੂਠੀ ਵਾਂਗੂ ਪੱਤਣ ਤੇ ਤਰਿਆ ਫਿਰਨਾ ਸੀ.
ਪਰ ਓਹਨੇ ਕ੍ਚੀਚੀ ਵੱਟ ਲਾਇ ਤੇ ਜੇਓਣੇ ਭੱਲਵਾਨ ਨੂ ਗੁਰੂ ਧਾਰ ਲਿਆ
ਖੇਤੋਂ ਆ ਕੇ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਡੰਡ ਮਾਰੀ ਜਾਣੇਤਾ ਆਥ੍ਨੇ ਕਬੱਡੀ.
ਅੱਜ ਭਰ ਜਵਾਨੀ ਚ ਸੀ ਮਿਠੂ ਓਹ੍ਦੀ ਸੇਹਤ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ
ਓਹ੍ਦਿ ਗੇਮ ਵੀ ਨਿਖਰ ਗੀ ਸੀ.
ਸਿਰੇ ਦਾ ਜਾਫੀ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ.
ਹੂਕ ਜੀ ਮਾਰ ਕੇ ਸ਼ਰੀਰ ਪੀਂਘ ਝੂਟਦੀ ਕਚੀ
ਲਗਰ ਵਰਗੀ ਮੁਟਿਆਰ ਵਾਂਗੂ ਹਵਾ ਚ ਛੱਡ ਦੇਣਾ
ਤੇ ਧਾਰ ਚੋਣ ਵੇਲੇ ਅੜ੍ਬ ਅਮਰੀਕਨਵਛੀ ਦੇ ਗਿੱਟਿਆਂ ਵਾਂਗੂ
ਰੇਡਰ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਨੂੜ ਦੇਣੀਆਂ.
ਕੈਨਡਾ ਤੋਂ ਅੱਜ ਪਿੰਡ ਦੇ ਖੇਡ ਮੇਲੇ ਚ ਟੀਮ ਆਈ ਸੀ.
ਗੋਰਾ ਚਿੱਟਾ ਰੇਡਰ ਜਿਵੇਂ ਪਿੰਡ ਵਾਲੇ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੂ
ਮਸ਼ਕਰੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਮਿਹਲਦਾ ਆਵੇ
ਮਿਠੂ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਕੁੱਤੇ ਵਾਂਗੂ ਸੇ ਲਾਈ ਬੈਠਾ ਗੋਰੇ ਦਾ ਧਿਆਨ
ਜਿਵੇਂ ਓਹਦੇ ਤੇ ਪਿਆ ਹੀ ਨਾ ਹੋਵੇ ਜਿਵੇਂ ਓ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ੇ ਈ ਨਾ ਹੋਵੇ
ਮੈਂ ਅੱਡੀਆਂ ਉੱਪਰ ਚਕ ਕੇ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਕੁਝ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਪਿਆ
ਏਨੇ ਨੂ ਇੱਕ ਹੂਕ ਵੱਜੀ
ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮੂਹ ਤੇ ਸੀ
“ਬਸ ਪੁਤ ਹੁਣ ਕਿਥੇਹੁਣ ਤਾਂ ਹੂਕ ਵੱਜ ਗੀ”
ਤੇ ਗੋਰਾ ਗਿੱਟਾ ਫੜੀਪਾਲੇ ਤੋਂਲਂਗ ਮਾਰਦਾ ਬਾਹਰ ਨੂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਚੋਣ ਵ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ
” ਬੱਲੇ ਓ ਹੂਕਾਂ ਵਾਲਿਆ”ਤਾ ਸਾਧਾਂ ਵਾਲਾ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਦੇ ਯਾਦ ਨੀ ਸੀ.

**************************
**********************

Published in: on ਸਤੰਬਰ 28, 2008 at 9:11 ਪੂਃ ਦੁਃ  ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ  

ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਤਕ……

**********************
ਇਕ ਪੱਟ ਦਿੱਤਾ
” ਮਿਲੀ ਬਗ” ਦੀ ਮਾਰ ਨੇ
ਦੂਜਾ ਪੱਟਿਆ
ਵਹੀ ਕਾਲੀ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ ਸ਼ਾਹੂਕਾਰ ਨੀ
ਤੀਜਾ ਪੱਟ ਤਾ
ਤੇਰੇ ਲੋਂਗ ਵਾਲੇ ਚ੍ੜੇ ਰਿਹਿੰਦੇ ਨੱਕ ਨੀ
ਜਵਾਨੀ ਤੇਰੇ ਵੱਸ ਨੀ
ਮੁੰਡਾ ਦਿੱਤਾ ਪੱਟ ਨੀ
ਪਾਵਾਂ ਕਿਹੜੇ ਖਾਤੇ ਰਖ ਨੀ,
ਜਿਨ੍ਹਾ ਦਾ ਮੁੱਲ ਕੋਈ ਨਾ
ਤੇਰੇ ਨਖਰੇ ਹਾਣ ਦੀਏ………
ਇਕ ਕਚੀ ਪਹੀ ਗੁਰੂ ਘਰ ਨੂ
ਰਿਹੰਦੀ ਧੂੜ ਉਡ ਦੀ
ਬਣੀ ਨਾ ਸਡ਼ਕ
ਪਂਚਯੈਇਤ ਹਾੜੇ ਕਢ ਮੁੜ ਗੀ
ਦੂਜਾ ਪਿੰਡੋਂ ਬਾਹਰ

ਇੱਕ ਹੋਰ ਕੱਚਾ ਰਾਹ ਸੀ,
ਦੋ ਟਿੱਬੇ ਟੱਪ ਦਰਗਾਹ ਸੀ,
ਪੀਰ ਪਾਓਂਦਾ ਗਾਹ ਸੀ,
ਲੋਕੀਂ ਕਿਹੰਦੇ ਵਾਹ ਜੀ,
ਕਿਹੜੇ ਰਾਹੇ ਰੱਬਾ ਪੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ
ਜੇ ਮਨੌਣਾ ਹੋਵੇ ਯਾਰ ਨੂੰ……….
ਸੁਣਿਆ ਮਸ਼ਹੂਰ ਬੜਾ
ਜਿਥਏ ਸੀਹਣੇ ਰਿਹਿੰਦੇ ਨੇ
ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਲੋਕ ਓਹਨੂ
“ਸੋਹਣਾ ਸ਼ੇਹਰ” ਕਿਹੰਦੇ ਨੇ
ਭਾਰੀ ਜੁਰਮਾਨਾ
ਟਰੈਕਟਰ ਟਰਾਲੀਅੰਦਰ ਵੜ ਜੇ
ਸਮਯ ਦੀ ਹਕੂਮਤ ਨੇ
ਨਵੇਂ ਆਰ੍ਡਰ ਕਢ ਤੇ
ਫ੍ਲੈਟ ਚ ਰਿਹਾਨ ਵਾਲੀ
ਦਾ ਪਿੰਡ ਵਸ੍ਨਾ
ਰੇਤ ਵਿਚ ਮੇਖ ਨੀ
ਏਥੇ ਮਿੰਨੀ ਔਂਦੀ ਲੇਟ ਨੀ
ਟੇਂਪੂ ਕਰਦੇ ਵੇਟ ਨੀ
ਟ੍ਰੈਕ੍ਟਰ ਖ੍ੜਾ ਖੇਤ ਨੀ
ਨੀ ਦਸ ਕਿਵੇਂ ਉਪੜ੍ਦਾ ਹੋਵਾਂ
ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਤਕ ਪੈਂਤੀ ਅੱਡੇਯ ਰੋਡਵੇਜ ਦੇ……..
**********************

Published in: on ਸਤੰਬਰ 28, 2008 at 8:58 ਪੂਃ ਦੁਃ  ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ  

Sainsdaan pind Ch…

******************************************

ਸਮਾ- ਦਹਾਕਾ ਸੱਤਰ ਪਿੰਡ ਨੈਨੇਵਾਲਾ
ਘ੍ਟ੍ਨਾਸਥਲ-ਗੁਰੂਦਵਾਰਾ ਪਿੰਡ ਦਾ ਵਿਚਾਲਾ
ਬਾਬਾ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂ ਪੋਹ ਦੇ ਮਹੀਨੇਕਰੇ ਅਰਜੋਈ
ਅਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਨਾ ਜਾਵੇ ਉਠਿਆਹੀਲਾ ਭਾਈ ਕਰੋ ਕੋਈ.
ਕੇਨੇਡਿਯਨ ਬਾਬੇ ਤੇ ਜਿਵੇ ਏਹ੍ਸਾਨ ਕੋਈ ਕਰ ਗਿਆ
ਡੇਰੇ ਨੂ ਅਲਾਰ੍ਮ ਵਾਲਾ ਟਾਇਮ ਪੀਸਦਾਨ ਕਰ ਗਿਆ.
ਸੇਵਦਾਰ ਦੇ ਓ ਗੱਲ ਮਗਜ਼ਚ ਬਿਠਾ ਗਿਆ
ਕਿਵੇਂ ਅਲਾਰ੍ਮ ਲਗਦਾਤੇ ਕਿਵੇਂ ਵਜਦਾ
ਪੰਜ ਦਿਨਾ ਚ ਸ੍ਮ੍ਝਾ ਗਿਆ
ਇਕ ਦਿਨ ਸੇਵਾਦਾਰ ਕੋਈ ਨਾ
ਬਾਬਾ ਰਿਹ ਗਿਆ “ਸਵਾ ਲਖ ਜੀ”
ਇਕ ਹਥ ਚ ਟਾਇਮ ਪੀਸ ਬੋਲੀ ਜਾਵੇ ਮਾਈਕ ਵਿਚ
“ਮੈਨੂ ਏਹ੍ਦਾ ਨਾ ਪ੍ਤਾ ਈ ਕਖ ਜੀ”
ਅਲਾਰ੍ਮ ਲੌਂਦਾ ਬਾਬਾ
ਗੋਰਿਆਂ ਦੀ ਟੇਕ੍ਨਾਲਜੀ ਨੂ ਮੰਨ ਗਿਆ
ਚਾਰ ਬਜੇ ਦੀ ਬਜਾਏ
ਬਾਰਾਂ ਵੀਹ ਦਾ ਟਾਇਮ ਬੰਨ ਗਿਆ.
ਅੱਧੀਂ ਰਾਤੀਂ ਜ੍ਦੋਂ ਅਲਾਰ੍ਮ ਨੇ ਕਾਲ ਮਾਰੀ
“ਕਿਹ੍ੜਾ ਓਏ” ਕਿਹ ਕੇ ਮੰਜੇ ਤੋਂ ਛਾਲ ਮਾਰੀ.
ਪ੍ਤਾ ਲ੍ਗ੍ਦਾ ਜੇ ਕੀਤੇ ਬਾਹਰ ਹੁੰਦੀ ਧੁੱਪ
ਸਿਆਲਾਂ ਚ ਚਾਰ ਵਜੇ ਵੀ ਨੇਹਰਾਬਾਰਾਂ ਵੀਹ ਤੇ ਤਾਂ ਘੁੱਪ.
ਸੋਧ ਇਸ਼ਨਾਨੇ ਚਾਹ ਵਾਲਾ ਕੌਲਾ ਸਾਈਡ ਰਖਤਾ
ਪੌਣੇ ਇੱਕ ਵਜਯ ਬਾਬੇ ਨੇ ਸ਼੍ਲੋਕ ਮੁਹੱਲਾ ਚਕ੍ਤਾ.
ਰਬ ਵੀ ਆਖੇ”ਨਾ ਬਾਬੇ ਜਿਹਾ ਕੋਈ ਫੱਕਰ ਆ”
ਤੀਨ ਘੰਟੇ ਬਾਬਾ ਪ੍ੜੀ ਗਿਆ ਦਿਨ ਨਾ ਚੜਿਆ
ਬਾਬਾ ਆਖੇ “ਏ ਸਾਲਾ ਕਿ ਚੱਕਰ ਆ”
ਤੜਕੇਓਂ ਆਖੇ ਅੰਗਰੇਜੀ ਮਸ਼ੀਨ ਨੂ
ਮੈਂ ਗੁਰੂਦਵਾਰੇ ਨੀ ਵਾੜਦਾ
ਮੈਂ ਪੁਛਿਆ ਬਾਬਾ ਕਿਓਂ ਕਿਹੰਦਾ
“ਸਾਲਾ ਦਿਨ ਲੇਟ ਚਾੜ੍ਦਾ”
******************************************

Published in: on ਸਤੰਬਰ 27, 2008 at 1:26 ਬਾਃ ਦੁਃ  ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ  
Tags: ,

ਸੁਪਨਾ- 1

****************************
…ਅਜ ਫੇਰ ਸੁਪਨਾ ਆਇਆ ਸੀ
ਮੈਂ ਓਸ ਟਾਇਮ ਵਿਚ ਸੀ ਜ੍ਦੋਂ ਪੰਜਾਬ
ਇਂਗ੍ਲੇਂਡ ਵਾਂਗੂ ਦੁਨੀਆ ਤੇ ਰਾਜ਼ ਕਰ ਚੁਕਿਆ ਸੀ,
ਤੇ ਅੰਗਰੇਜੀ ਵਾਂਗੂ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਪੰਜਾਬੀ ਬਣ ਚੁਕੀ ਸੀ.
ਕੇਂਬ੍ਰਿਡ੍ਜ ਤੇ ਹਾਵਰਡ ਵਾਂਗੂ ਯੂਨਿਵਰ੍ਸਿਟੀ ਓਫ ਨੈਨੇਵਲਾ
ਦੀ ਪੂਰੀ ਚ੍ੜਾਈ ਸੀ.ਤੇ ਇਸ ਵਿਚ ਦਾਖਲਾ ਲੈਣ ਲਾਈ
ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੇ ਨਿਆਂਨੇ ਆਪਣੇ ਫਾਰ੍ਮ ਹਾਉਸ ਵੇਚ ਵੇਚ ਕੇ
ਏ ਥੇ ਦਾਖਲਾ ਲੈਣ ਆ ਰ੍ਹੇ ਸ੍ਨ.
ਤੇਮੈਂ ਇਸ ਯੂਨਿਵਰ੍ਸਿਟੀ ਵਿਚ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਉਚ ਕੋਟੀ ਦਾ ਪ੍ਰੋਫੇਸੋਰ ਸੀ.
ਮੈਂ ਨੱਕੋ ਨਕ ਭ੍ਹਾਰੀ ਜ੍ਮਾਤ ਦਾ ਲੇਕ੍ਚਰ ਲ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਜਿਸ ਵਿਚ ਕ ਇਥੋਂ ਦੇ ਨੇਟਿਵ “ਜੋਰੀ ਕਾ ਗੋਗੀ ” ਤੇ
“ਬਿੰਦੇਰ ਕੇ ਕਾਲੇਯ ” ਦੀ ਫੁਲ ਟੁਹਰ ਸੀ.
ਇਕ ਅਨ੍ਗ੍ਰੇਜਨ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਸ੍ਵਾਲ ਪੁਛਹਦੀ ਹੈ
ਸਰ ਏ ਹੁਦਾ ਕਿ ਮਤਲਬ ਹੋਇਿਆ
“ਬੱਲੇ ਓ ਜਵਾਨ ਤੇਰੇ”
ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਏ ਹੁਦਾ ਮਤਲਬ ਵੇਲ੍ਡਨ,
“ਸਰ ਮਤਲਬ ਸ਼ਾਬਾਸ਼” ਮੈਨੂ ਜਚਿਆ ਨਾ,
ਮੈਂ ਫੇਰ ਕਿਹਾ ਮ੍ਤ੍ਲਾਬ ਵੇਰੀ ਵੇਲ੍ਡਨ
“ਸਰ ਮਤਲਬ ਬਹੁਤ ਅਛੇ”
ਤੇ ਮੈਨੂ ਪੂਰੀ ਅੰਗਰੇਜੀ ਡਿਕ੍ਸ਼੍ਹਨਰੀ ਵਿਚੋਂ
ਏਹੋ ਜਾ ਹੌਂਸਲਾ ਅਫਜਾਊਸ਼੍ਬ੍ਦ ਨੀ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੇ ਨਿਆਣਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਾ ਸ੍ਟੀਵ ਤੋਂ
ਸਤਵਿੰਦੇਰ ਸਿੰਘ ਰ੍ਖ ਲੇ ਸ੍ਨ,
ਪੂਰੇ ਜੋਰਾਂ ਤੇ ਫੈਸ਼ਨ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿਚ ਪੰਜ ਪੇਚਾਂ ਵਾਲੀ
ਪਗ ਬੰਨਣ ਲਗ ਪਾਏ ਸ੍ਨ.
ਜੋ ਯੂਨਿਵਰ੍ਸਿਟੀ ਵਿਚ ਫੋਰ੍ਡ ਤੇ ਔਂਦਾ ਸੀ
ਓ ਹੁਦੀ ਟੋਹਿਰ ਲਮ੍ਭੋਰ੍ਗਿਨਿ ਤੋਂ ਵ ਜਿਯਦਾ ਹੁੰਦੀ ਸੀ.
ਹਿਰ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਨੂ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਹ੍ਵਾਈ ਅੱਡੇਯ ਤੇ
ਇਕ ਊੜਾ ਆੜੇ ਦਾ ਕਾਇਦਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ
ਜਿਸਨੂ ਓ ਨੈਨੇਵਲ ਦੇ ਨਕਸ਼ੇ ਵਾਂਗੂ ਹਰ ਵੇਲੇ
ਆਪਣੇ ਨਾਲਰਖਦੇ ਸ੍ਨ.ਨੈਨੇਵਾਲੀਏ ਪ੍ਰੋਫੇਸੋਰ ਦੀ ਫੁੱਲ ਚ੍ੜਾਈ ਸੀ,
ਜਿਧੇਰ ਵ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਇੱਕੋ ਇਆਵਾਜ ਪੈਂਦੀ ਸੀ
” ਵੇ ਉਠ ਖੜ ਛੇ ਵ੍ਜ੍ਜ਼ ਗੇ ਭੂਆ ਦੇ ਪਿੰਡ ਜਾਇਆ”
ਮਾਤਾ ਦੀ ਆਵਾਜ ਮੇਰੇ ਕੰਨੀ ਪਈ ਤੇ ਮੇਰੀ ਅੱਕਖ ਖੁੱਲ ਗੀ.
ਮੈਂ ਮਛਰ੍ਦਨੀ ਤੇ ਬਿਸਤੇਰਾ ਵ੍ਲਿਹਿਟ ਕੇ ਕੁਛ ਚ ਦਿੱਤਾ
ਤੇ ਮੰਜਾ ਕੋਠੇ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਲਾ ਲੀਹਾਨਦਾ.
ਭੂਆ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਦਸਵੀਂ ਪਾਸ ਕਰ ਕੇ ਤੀਜੀ ਵਾਰੀ
ਆਈ ਲੈਟਸ ਚੋਂ ਸਾਢੇ ਪੰਜ ਬੰਦ ਲੈਣ ਚ ਸਫਲ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ
ਤੇ ਕੁਕਿਂਗ ਚ ਦਾਖਲਾ ਲ ਲਿਆ ਸੀ
ਓਹ੍ਦੀ ਫੀਸ ਵਾਸ੍ਤੇ ਫੁੱਫਰ ਨੇ ਦੋ ਕਿੱਲੇਆਂ ਦੀ ਰੇਗਿਸਤੇਰਯ
ਕ੍ਰੌਨੀ ਸੀਜਿਸ ਕਰ ਕੇ ਮੈਂ ਚੱਲਿਆ ਸੀ.
ਫੋਰ੍ਡ ਦੀ ਸੇਲ੍ਫ ਮਾਰੀ ਤੇ ਬਠਿੰਡੇ ਨੂ
ਸਰਕਾਰੀ ਸ੍ਕੂਲ ਨੈਨੇਵਲਾ ਦੇ ਅਗੋਂ ਧੂੜਾਂਪੱਟਦਾ
ਫਿਰਨੀ ਪੈ ਗਿਆ.ਰਾਹ ਚ ਜੋਰੀ ਕਾ ਗੋਗੀ ਨੇ ਮੈੰਮੂ
ਹ੍ਥ ਖ੍ੜਾ ਕਰਿਆਓ ਸ੍ਕੂਲ ਦੀ ਵਰਦੀ ਚ ਸੀ,
ਬਾਂਹ ਚ ਬੋਰੀ ਦਾ ਝੋਲਾ ਸੀਤੇ ਹ੍ਥ ਚ ਮਾਝਾਂ ਦੇ ਸੰਗਲ,
ਓਹਦਾ ਪ੍ਸ਼ੂਆਂ ਵਾਲਾ ਬਾੜਾ ਸ੍ਕੂਲ ਦੇ ਰਾਹ ਚ ਸੀ ਜਿਥਏ
ਓ ਟੋਹ੍ਬੇ ਤੋਂ ਪਸ਼ੂ ਨਵਾ ਕੇਸ੍ਕੂਲ ਜਾਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਬੰਨ ਜਾਂਦਾ ਸੀ.
ਭੁਆ ਦੇ ਪਿੰਡ ਵੜਦਿਆਂ ਇ ਰੂਹ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਜਾਣੀਕਿੱਲੇ ਚ ਕੋਠੀ ਰਹਿੰਦੀ ਖੂਨ੍ਦਿ
ਕਸਰ ਭੂਆ ਫੂਫਰ ਨੇ ਕਾਢ ਦੇਣੀਭਾਂਵੇ ਮੇਰਾ ਹ੍ਫ੍ਤੇ ਚ ਤੀਜ਼ਾ ਗੇੜਾ ਸੀ,
ਭੂਆ ਨੇ ਚੁਲਾ ਚੈਂਕਾ ਛਡ ਕੇ ਭੱਜੀ ਔਣਾ
ਆ ਗਿਆ ਮੇਰਾ ਪੁਤ ਤੇ ਫੁੱਫਰ ਨੇ ਵ ਖੂੰਡਾ ਸਾਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ
ਚਿਪ੍ਸ ਤੇ ਮਾਰ ਕੇ ਲਲਕਾਰਾ ਮਾਰਨਾ
“ਓ ਆ ਓਏ ਮੇਰੇ ਸਾਲੇ ਦਿਆ”ਤੇ ਮੇਰੇ ਰਬ ਵਰਗੇ ਭਾਈ
(ਭੂਆ ਦੇ ਮੁੰਡੇ) ਨੇ ਜਦ ਕਿਹਨਾ
“ਪਤੰਦਰਾ ਬਾਹਲੇ ਚਿਰ ਬਾਦ ਗੇੜਾ ਮਾਰਿਆ”
ਮੈਨੂ ਲਗਨਾ ਜਿਵੇਂ ਮੈਨੂ ਕੈਨਡਾ ਅਮੇਰਿਕਾ ਇਂਗ੍ਲੇਂਡ
ਦੇ ਸ੍ਪੇਲਿਂਗਵੀ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਹੋਵਾ
ਤੇ ਮੈਨੂ ਇੱਕੋ ਇ ਨਾ ਯਾਦ ਹੋਵੇ “ਲਹਰਾ ਬਠਿੰਡਾ”

****************************

Published in: on ਸਤੰਬਰ 27, 2008 at 1:25 ਬਾਃ ਦੁਃ  Comments (1)  

Nikki….

****************************

…ਵੀਜਾ ਲੈ ਕੇ ਈ ਮੂੜੂੰਗੀ ਬਾਪੂ ਮੇਰਿਆ ਫ੍ੜਾਂ ਮਾਰੇ ਖੜ ਖੜ ਕੇ
ਕੁੜੀ ਲੌਂਦੀ ਰਿਲਾਇੰਸ ਤੇ ਰਾਤੀਂ ਟਾਕ
ਸ੍ਬਾਹੁਤ ਵਿਚ ਵੜ ਵੜ ਕੇ.
ਬਾਪੂ ਵੀ ਰਿਟਾਇਰ ਫੌਜੀ
ਡਿਸਪਲਿਨ ਪੂਰਾ ਰਖਦਾ
ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਆਈਲੈਟ ਵਿਚ
ਕੁੜੀ ਦਾ ਦਾਖਲਾ ਭਰ੍ਤਾ.
ਸੂਟ ਬ੍ਣਾ ਲੇ ਸਾਰੇ ਸ੍ਲੀਵਲੇੱਸ
ਕੂੜ੍ਤੀ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਪਾੜ ਪਾੜ ਕੇ
ਜਿਵੇ ਚੱਲੀ ਕੁੜੀ ਮੁਕਲਾਵੇ
ਬਸ ਵਿਚ ਬਹਿ ਗੀ ਛਾਲ ਮਾਰ ਕੇ
ਤੇਰੀ ਬੇਬੇ ਨੇ ਬ੍ਨਾਏ ਬ੍ੜੇ ਚਾ ਨਾ
ਬਿਸਕੁਟਾਂ ਵਾਲਾ ਬਾਪੂ ਪੀਪਾ ਧਰਤਾ
ਨਿੱਕੀ ਮੰਨ ਗੀ ਸ਼ਰਮ ਪੈਰਾਂਨਾਲ
ਪੀਪਾ ਸੀਟ ਥੱਲੇ ਧਕਤਾ
ਓਸੇ ਟਾਇਮ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਤੀ
ਅੰਗਰੇਜੀ ਦੀ ਵੱਡਣੀ ਜੜ ਜੀ
ਕ੍ਨੈਟਰ ਪੁਛਦਾ ਭਾਈ ਕਿਥੇ
ਕਿਹੰਦੀ ਵਨ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਜੀ.
ਪਿਹਲੀ ਪੁੰਨਿਆ ਤੋਂ ਬਾਦ ਪਿੰਡ ਭੁੱਲ ਗੀ
ਸੋਹਣੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਵੜ ਕੇ
ਦੁੰਦ ਕੂਚ੍ਦੀ ਗਰਾਰੇ ਕਰਦੀ
ਬਾਲ੍ਕੋਨੀ ਵਿਚ ਖੜ ਕੇ
ਮਾ ਕਿਹੰਦੀ ਤੈਨੂ ਭੇਜੂ ਪਿੰਨੀਆਂ
ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਪ੍ੜ੍ਦੀ ਰਿਹਨੀ ਆਂ
ਪਿੰਨੀਆਂ ਤਾਂ ਕਿਹੰਦੀ ਹੈਵੀ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਾਰ੍ਨ ਫ੍ਲੇਕ੍ਸ ਲੈਣੀ ਆਂ
ਨਿੱਕੀ ਸਿਖ ਗੀ ਵਲਈਤੀ ਮੂਹ ਮਾਰਨਾ
ਥੈਂਕ ਜੂ ਕਿਹੰਦੀ ਝੱਟ ਜੀ
ਪੀਜ਼ੇ ਦੀ ਲਿਆ ਦਿੰਦੀ ਨੇਹਰੀ
ਚਟਨੀ ਵੀ ਜਾਂਦੀ ਚੱਟ ਜੀ .
ਪਾਲੀ ਜੀਨ ਵਾਲ ਰੋਗਨ ਕ੍ਰਾ ਲੇ
ਪੰਜ ਤਾਂ ਤੋਂ ਕੰਨ ਬਿੰਨ੍ਹ ਲੇ
ਅੱਕ੍ਖੀਂ ਪਾ ਲੇ ਕਲਰ੍ਡ ਲੈਂਜ
ਨੈਨਾ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਸਿੰਨ੍ਹ ਲੇ
ਨਿੱਕੀ ਨੇ ਵ੍ਧਾ ਲੇ ਖ੍ਰ੍ਚੇ
ਬਾਪੂ ਪਿੰਡ ਮਾਰੇ ਚਾਨਗਰਾਂ
ਦੂਰੋਂ ਤੁਰੀ ਔਂਦੀ ਲਿਸ਼ਕਦੀ ਆਵੇ
ਬਾਜੀਗ੍ਰਾਂ ਦੇ ਗੱਡੇ ਵਾਨਗਰਾਂ

****************************

Published in: on ਸਤੰਬਰ 27, 2008 at 1:23 ਬਾਃ ਦੁਃ  ਟਿੱਪਣੀ ਕਰੋ